ท้องฟ้า...กว้างเกินจะค้นหา สายลมอย่างฉันที่พัดมา...ก็มีแต่ความเหงา แต่ด้วยไม่อยากเห็นท้องฟ้าหมองเศร้า สายลมจึงต้องเย้า ให้หมดห่วง ทั้งที่หัวใจอ่อนแอ ท้องฟ้า อย่ากว้างไปกว่านี้ได้มั้ย เพราะสายลมไม่อาจพัดไปได้ทั่วฟ้า มีหลายครั้งที่สายลมอ่อนล้า จึงต้องมีน้ำตาออกมาเป็นสายฝน สายฝนเกิดมาจากท้องฟ้า ที่มีลมฝนพัดมา จึงสะท้อนอ่อนไหว เพราะท้องฟ้ากว้างไกลเกินไป สายฝนที่หลั่งไหล บางครั้งท้องฟ้าจึงไม่แลเห็น
19 กุมภาพันธ์ 2545 15:01 น. - comment id 36335
เอาธรรมชาติมาแต่งเป็นกลอน ได้เศร้ามาก รู้สึกเห็นบรรยากาศเลย เข้มแข็ง เข้มแข็ง
19 กุมภาพันธ์ 2545 16:52 น. - comment id 36348
ไม่รู้เอาความคิดจากไหนมาเขียน พี่ไม่คิดว่าปอนด์จะเสียใจอย่างนี้ พี่อยากบอกให้ปอนด์เข้มแข็ง ทำใจให้ได้ วันนั้นจะย้อนมาอีกหรือป่าว..ไม่มีใครรู้ แต่พี่รู้ว่าปอนด์จะผ่านพ้นมันไปได้ เหมือนกับที่ปอนด์ เคยผ่านมันมาแล้วครั้งหนึ่ง...แบบไม่มีใคร
19 กุมภาพันธ์ 2545 17:06 น. - comment id 36352
ยังมาเอาใจช่วยเช่นเดิม รับกำลังใจไปเก็บไว้ด้วยนะจ้ะ
19 กุมภาพันธ์ 2545 22:01 น. - comment id 36393
บางครั้งยามที่หัวใจเราอ่อนแรง แต่เราก็ยังแบ่งปันหัวใจที่จวนจะหมดเรี่ยวแรงให้ใครที่เค้าอ่อนแรงกว่า บางครั้งที่พี่ปอนด์มีน้ำตาก็อยากให้รู้ว่าจะมีคนร้องไห้เป็นเพื่อน เราพลัดที่จะให้และรับ หัวใจที่อ่อนแรงคงจะเข้มแข็งขึ้น
19 กุมภาพันธ์ 2545 23:49 น. - comment id 36412
กลอนเพราะมากครับ
20 กุมภาพันธ์ 2545 01:02 น. - comment id 36429
ทะเลไม่เคยรู้จักคุณนะ แต่อยากบอกว่าทุกอย่างจะผ่านไปเหมือนดังฝัน รักของทะเลเคยช้ำใจแทบทุกวัน แม้ใจช้ำยังย้ำใจให้มองโลกสวยและแสนดี... เพื่อรอวันดีที่อาจจะมีสักวันเป็นของเรา! ด้วยรักนะคะ
20 กุมภาพันธ์ 2545 04:24 น. - comment id 36454
กลอนเพราะดีจังเลยจ้า
20 กุมภาพันธ์ 2545 08:59 น. - comment id 36462
เพราะจังเลยค่ะ
20 กุมภาพันธ์ 2545 09:04 น. - comment id 36463
ชอบมากเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกเหงาๆ เศร้าๆ ยังไงไม่รู้
20 กุมภาพันธ์ 2545 11:52 น. - comment id 36473
เจทท์ก้อไม่อยากให้ปอนด์เหงา และเศร้าแบบนี้ ถ้าปอนด์กำลังรอใครคนนั้นอยู่ เจทท์ก้ออยากให้ปอนด์เปิดหัวใจสำหรับคนอื่นๆ ด้วย ก่อนเขาจะกลับมาหา ปอนด์อาจจะได้พบใครที่ดีกว่า และคู่ควรกว่า เข้ามาในชีวิตของปอนด์ ปอนด์ไปดูหนังตลกๆ บ้างก็ดีนะ จาได้ม่ายเหงาไง ^-^
20 กุมภาพันธ์ 2545 13:36 น. - comment id 36504
ิยิ้มไว้นะ
20 กุมภาพันธ์ 2545 14:05 น. - comment id 36512
เยี่ยมจัง เพราะและความหมายดีมาก เข้าใจเปรียบเทียบว่าสายลมก็อ่อนล้าได้ จนร้องไห้เป็นสายฝน
20 กุมภาพันธ์ 2545 22:16 น. - comment id 36557
ทำไมพี่ปอนด์เศร้าจัง ทำจ๋าเศร้าไปด้วย คิดถึงพี่มัทอ่ะ
21 กุมภาพันธ์ 2545 11:48 น. - comment id 36626
เมื่อฟ้าหมดน้ำตา สายรุ้งก็พาดมาให้ชื่นใจ
21 กุมภาพันธ์ 2545 21:45 น. - comment id 36716
ยังแอบเฝ้าดูเธอไม่ละสายตาเลยเธออยู่ในความห่วงใยและสายตาพี่เสมอ
22 กุมภาพันธ์ 2545 23:09 น. - comment id 36887
เป็นกำลังใจให้นะคะ เข้มแข็งไว้(^___^)
23 กุมภาพันธ์ 2545 18:33 น. - comment id 36982
ในขณะที่รู้สึกเศร้าตามกลอนบทนี้ ..ก็อยากให้เจ้าของที่เขียนออกมา มีความสุขไว ๆ เหลือเกิน..อยากเห็นเค้าสุขใจจริง ๆ นะ ..เป็นกำลังใจให้ ตลอดเวลา ^__^
24 กุมภาพันธ์ 2545 14:50 น. - comment id 37129
พอเข้าใจสายลมคูลที่หวังดี ท้องฟ้าสีครามที่กว้างนี้รับลมแล้ว อย่ามีน้ำตาหรือเสียใจจนล้นแก้ว คงไม่แคล้วเข้าใจกันบ้างซะที วันดีวันนั้นคงใกล้จะมาถึง อย่ามึนตึงเป็นพายุร้ายให้ดายเดียว ผูกสมัครจักได้ตัวกลมเกลียว ลมเย็นเชียวสบายใจกันทุกคน
24 กุมภาพันธ์ 2545 20:10 น. - comment id 37160
เศร้า เหงา ตามเลยเรา อิ อิ
24 กุมภาพันธ์ 2545 22:52 น. - comment id 37186
ท้องฟ้า ที่กว้าง จะไม่กว้างเกินไปหากเรามีคนที่เรารัก มีคนที่เข้าใจเราอยู่ข้างๆ ผมรู้สึกได้ดี ว่าเวลาที่ผมอยู่คนเดียว มองไปทางไหน ก็ทั้งกว้าง ทั้งไกล แล้วก็รู้สึกเหมือนไม่มีใครเข้าใจผมเลย ท้องฟ้า มันกว้างเกินไปจริงๆ สำหรับคนคนหนึ่ง ที่หัวใจหายไป ผมว่า
26 กุมภาพันธ์ 2545 21:15 น. - comment id 37470
เราเองก็เปงอีกคนหนึ่งที่อยากให้ปอนด์เข้มแข็ง วันนี้เราอาจจะยังลืมไม่ได้ทั้งหมด แต่วันนึงปอนด์เองคงได้พบคนที่จะเข้ามาช่วยให้ปอนด์ลืมเค้าคนนั้นได้ในสักวัน..เราหวังให้เป็นอย่างนั้น ^O^ อยากให้ปอนด์เข้มแข็งเหมือนทุกวันที่เคยเป็น
27 กุมภาพันธ์ 2545 00:52 น. - comment id 37502
หลับตาทำเมินฟ้าบ้าง มองดินที่อยู่ไม่ห่างเบื้องหน้า บางที่ดินนี้งดงามกว่าฟ้า เพราะดินซับน้ำตาฟ้าเอาไว้ได้