บทกวี....ตอนใกล้สาง
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ดาวเหนือนวล เนื้อดาว ช่างพราวแสง
ลมหนาวแรง พัดคลอ พ้อไออุ่น
น้ำค้างเย็น หยาดซับ รับอรุณ
แสงละมุน เทียนจาง ฟ้าสางจวน
เจ้าไก่แก้ว โก่งคอ พ้อส่งเสียง
เคล้าสำเนียง หรีดคราง ร้างไห้หวล
แว่วนกไพร ในพง ส่งเสียงครวญ
ดับแสงนวล ไร้เงา เจ้าจันทรา
อีกไม่นาน อรุณรุ่ง พรุ่งจะเกิด
รักเตลิด หนีไกล เราไร้ค่า
เหลือไว้เพียง ไอร้าว คาวน้ำตา
ผ่านเวลา กาลหนึ่ง เคยซึ้งใจ
อุษาส่ง แสงพราว ลมหนาวซ้ำ
ใจคนช้ำ ปวดร้าว คราวลมไหว
มิเคยลืม ไอรัก เคยพักใจ
รอยอาลัย ยังตรึง ซึ้งในทรวง
ดาวเหนือนวล ลาลับ ลงอับแสง
ปลายฟ้าแดง สุรีย์พรม สมดั่งสรวง
ระยับหยาด แสงพราว ดุจดาวดวง
เห็นพรายพวง โศกระย้า.....ยิ่งล้าใจ
ทิพย์โนราห์ พันดาว