โคลงชายเล-ชายเลน

วชรกานท์

กระยางเดินย่างเยื้อง............ริมคู
ปูแสมนั่นแลดู......................ใส่เปี้ยว
ลิงแสมนั่งเคียงคู่...................จับเจ่า บนกิ่ง
ปูม้าเดินลดเลี้ยว....................นึ่งแล้ว เอามา
พนาแน่นหิ่งห้อย..................เรืองแสง
เกาะกิ่งลำพูแมลง..................ต่ำต้อย
สองอย่างคู่แสดง...................เคียงป่า มาเนิ่น
สุรีย์ต่ำเคลื่อนคล้อย............หริ่งร้อง เรไร
นานไปไพรหมดแล้ว.......ชายเลน
เหลืออยู่แค่เศษเดน........กี่น้อย
ริปลูกต่อตัดเว้น...............เกิดก่อ พันธุ์สัตว์
พระแม่ดำริห์ถ้อย.............จึ่งรู้ อนุรักษ์
พระแม่เมืองแห่งนี้...........มีคุณ แม่นา
เสริมส่งทั้งการุณ...............ไพร่ฟ้า
ศิลปาชีพหนุน...................ให้แก่ ชนยาก
ประดิษฐ์งามระย้า..............เพริดแพร้ว กอและ
ทรงแนะแก่นิ่มน้อง..........นวลเอย
ไหมหมี่มัดบ่เลย...............ไป่สิ้น
ผ้ายกอยู่นานเคย.............ลือเลื่อง เมืองใต้
สุรินทร์กาฬสิ้นธุ์..............แบบต้น ลายครู
ทรงตั้งปางไถ่ช้าง.............คืนพง พนา
กลับถิ่นสู่ดินดง................ป่าไม้
ชีวบริเวณวงศ์.................คืนกลับ ชมชื่น
กุ๊ดจี่ขี้ช้างได้....................จึ่งใช้ แกงกิน