หน้าส่วนตัว
หยิบปากกาจากกล่องร่องหน้าต่าง
จะเขียนร่างเรื่องไหนใจคิดอยู่
แค่เพียงคิดอยากเขียนเรียนบทครู
พะวงดูชั่วขณะแล้วผละไป
สี่ชั่วโมงผ่านเลยคล้ายโกหก
ปากกายกย่ำแรกคอยแทรกไหว
ร่ำน้ำหมึกรอยวาดกระดาษใจ
โยงสายใยเป็นคำพร่ำบทกลอน
ห้วงความคิดเริ่มล้นอ้อนภาษา
เปลี่ยนวาจาฝากถ้อยห้อยอักษร
เติมด้วยรักสลักอยู่มิตรคู่กลอน
กับเปียกปอนก้อนหมึกผนึกพิง
คลอเคลียนิ้วเนิบนุ่มชุ่มเป็นสาย
ถอดลวดลายจากจิตให้ขีดขิง
ทุกถ้อยคำตะแคงไว้ชโลมพิง
กรุ่นไออิงดวงใจแนบเข้าแทบเคียง
ด้วยดวงใจไหวเคลื่อนเลื่อนหมึกหยด
จักจารจดฝากไว้ใส่แทนเสียง
ลูบโลมเล้าขัดเกลาเหลาสำเนียง
แล้วมาเรียงร้อยรักอักษรา
บินหลาสีน้ำเงิน ณ. ลุ่มน้ำตาปี
๑๙ สิงหาคม ๒๕๕๐
บินหลาสีน้ำเงิน 24 ส.ค. 2550 09:03 น. - ID 106363 
1455
4
0
24 สิงหาคม 2550 09:15 น. - comment id 743371
.........๏ เรียงบทกลอนผ่านถ้อยห้อยคิดถึง .........ผูกตราตรึงขึงไว้ในเวหา .........ตอกสลักปักทาบราบพสุธา ..... ...กล่อมธาราย้อนกลับพำนักเดิม .........น้ำค้างพราวพร่างมาจากก้อนหิน ...... ..สายลมรินเพียงสร้างทางหงส์เหิน .... ....สุดขอบฟ้าที่พักนักทางเดิน .........แต้มส่วนเกินด้วยตะวันและจันทรา .........หอมดอกไม้ถ้วนถิ่นดินแดนสรวง .........แมลงชวนผลไม้เกี่ยวเที่ยวบินหา ..... ...ปลาในน้ำว่ายทวนสรวงเทวา ...... ..พจนาสั่งได้แค่ใช้มอง .........ส่งความรักร้อยพันทางช้างเผือก .. ......แล้วมาเลือกรอรับในความฝัน .........แจ้งนางฟ้ามารับกลับพร้อมกัน .........จากสวรรค์พบกันชั้นไอดิน ........ไม้ประกอบครอบดาวแทนแผ่นฟ้า .........กางตำราเห็นอักษรงอนคำศิลป์ ..... ...ปลายพู่กันระบายได้ดั่งรวยริน ..... ...เขียนแผ่นดินเห็นบนฟ้าว่ารักเอย ๚ะ๛
24 สิงหาคม 2550 10:19 น. - comment id 743393
เธอผ่านมา..ทางนี้..สิมีฝัน ทำใจนั้น..ให้สดใส..ไร้ภัยผอง เอ่ยน้ำคำ..จารจด..บทร้อยกรอง เพื่อนพี่น้อง..มากยิ่งนัก..จักชี้ทาง..
24 สิงหาคม 2550 11:53 น. - comment id 743450
@........white roses..ด้วยถ้อยคำ....(คุณ)กุหลาบ....แสนซาบซึ้ง.... ..จะติดตรึง....ดวงใจ.....สายใยรัก.... ..เพื่อทักทอ....ต่อเติม....กวีศักดิ์.... ..ขอน้อมรับ....ด้วยใจ....กับไมตรี....
24 สิงหาคม 2550 23:37 น. - comment id 743785
มีบางครั้งที่เรนอยากจะเขียน.. แต่เรนเก๊าะเขียนไม่ได้..
ปากกาและสมุดโน้ต.. ไดอารี่ ..เรนเปิดดูตั้งนาน.. ณ ..วันนี้เก๊าะยังคงว่างเปล่า..
.. เรนค้นหา..
คือความทรงจำ.. มากมายที่เรนอยากจะเขียน..
ความทรงจำ.. ที่เรนอยากให้ใครคนนั้นรู้..
และได้อ่าน..
เรนไม่รู้จะทำอย่างไร..
...
ผ่านบทกลอน..
สิ่งนั้น.. คือความรู้สึกของเรน..
อาจไม่ไพเราะ.. ไม่สัมผัสใจของใครๆ..
แต่สิ่งนั้น..สิ่งที่เรนเขียน..
คือบทกลอนที่เกิดจากเรน..
เรนภูมิใจด้วยดิคะ.. ..
บทกลอนของเรน..
คือความรู้สึกของเรน .. ทั้งหมดที่มี..
..
..
ขอบคุณในบทกวีทุกบทที่สร้างแรงบันดาลใจ..ให้เรน
25 สิงหาคม 2550 00:28 น. - comment id 743815
ยามสัมผัส.....ปากกา.....เหมือนจะยอก เขียนไม่ออก.....ด้วยคำ.....เหมือนอำแกล้ง รสสัมผัส.....อ่อนบาง.....ร่างอ่อนแรง แต่คงแฝง.....ด้วยใจ......ที่ใช้ทำ
25 สิงหาคม 2550 10:32 น. - comment id 743970
ตั้งใจเข้ามาชื่นชมงานกลอน ที่สะท้อนออกมาจากใจค่ะ...ไพเราะยิ่ง..36%
25 สิงหาคม 2550 15:48 น. - comment id 744049
เห็นหยดหมึกจารจดเป็นอักษร ร้อยเรียงกลอนฝากไว้ให้เพื่อนผอง สลักอยู่คู่คำเสียงวิงวอน ร้อยอักษรเขียนพร่ำพรรณนา ด้วยวาดหวังไมตรีมีหยิบยืน ถักทอสร้อยสำเนียงปรารถนา ให้หมู่มิตรพิศผ่านจารเข้ามา ฝากน้ำคำเฮฮาพารื่นรมย์
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
