ตื่นมาในตอนเช้า นกปีกขาวตัวเก่า ส่งเสียง แสงแดดสาดส่องริมระเบียง แล้วก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงความเดียวดาย นานแล้วนะที่ลืมมองท้องฟ้า เพิ่งรู้ว่ามันก็ไม่ได้สูญหาย ฟ้ายังเป็นฟ้าแม้หัวใจเปล่าดาย ฟ้ายังไม่ตายแม้ฉันร้องไห้แทบหมดลม ฉันรักท้องฟ้า มันไม่เคยเอาความปวดปร่ามาทับถม มันไม่เคยทำให้ฉันต้องเจ็บจม มันไม่เคยทำให้ฉันโง่งม เหมือนตอนรักเธอ
5 กุมภาพันธ์ 2545 20:47 น. - comment id 33913
ชอบในทุกสัมผัสของคำเลย เก่งจังค่ะ
6 กุมภาพันธ์ 2545 10:40 น. - comment id 33975
ฟ้ายังเป็นฟ้าแม้หัวใจเปล่าดาย ฟ้ายังไม่ตายแม้ฉันร้องไห้แทบหมดลม ชอบมากกกก น้องหวานอิอิ
6 กุมภาพันธ์ 2545 15:20 น. - comment id 33996
ขอบคุณค่ะ คะน้า และพี่นันด้วยน๊า