เจ้านกน้อยค่อยผกผินบินบนฟ้า ไกลสุดหล้าป่าเขาลำเนาไหน เหินเวหาฝ่าดงกลางพงไพร โบยบินไปด้วยใจรักพักผ่อนคลาย ระเริงลมชมฟ้าครามงดงามฝัน ผ่านตะวันสาดส่องแสงร้อนแรงฉาย เบิกดวงตาฟ้ามองเห็นเป็นประกาย รุ้งเหลื่อมลายหลายสีที่พื้นดิน ท่องเที่ยวไปใจวิหคเจ้านกน้อย คงล่องลอยค่อยผ่านเขาเจ้าผกผิน สองปีกกางอย่างสุขใจได้โบยบิน สู่ทุกถิ่นตามแต่ใจใคร่จรลี แม้ตะวันเคลื่อนดับลับขอบฟ้า จนจันทราพาหมู่ดาวพราวแสงสี เจ้าคงบินผกผินไปไม่รอรี เปิดชีวีสู่โลกกว้างทางเจ้าเอย...