คืนจันทร์แรมเดือนดับลาลับเลื่อน ฟ้าคงเหมือนใจพี่ที่หมองหม่น ฟ้าไม่มีดวงเดือนมาเยือนยล พี่เหมือนคนไร้เดือนมาเยือนใจ เสียงหรีดหริ่งเรไรว่าไพเราะ เหมือนยั่วเยาะเย้ยคนที่หม่นไหม้ เสียงลมโชยพัดผ่านก้านกิ่งใบ เหมือนผีไพรโหยมาในราตรี จะหลับนอนย้อนคิดจนติดขัด นึกกระหวัดอยู่ในใจไม่ควรที่ ทนง้องอนจนอ่อนใจไม่ไยดี ตัดไมตรีให้พี่ช้ำจนหนำใจ ต้องกินแห้วจิ้มน้ำตาประสายาก ระกำฝากมากับท้ออีกห่อใหญ่ ก่ายหน้าผากไขว้ขาทอดอาลัย พรุ่งนี้ไปปิดบัญชีใช้หนี้เธอ