เบรฟฮาร์ท
เรื่องอักษร กลอนนั้น ฉันหมั่นเขียน
แลพากเพียร เรียนร่ำ ตามคำสอน
ที่ครูบอก แล้วก็จำ มาทำกลอน
ให้ถูกตอน กฏฉันท์ฯ ที่มันควร
แม้ผิดพลาด บางคราว มิร้าวจิต
ฉันไม่คิด จักพร่ำ เฝ้ากำสรวล
เขาติติง สิ่งใด ใคร่ทบทวน
บางคนรวน เหมือนประจาน กับงานเรา
ขอตำหนิ ติเพื่อก่อ หนอพวกท่าน
ปล่อยให้ฉัน สรรสร้าง ทางคลายเหงา
ด้วยบทกลอน หย่อนจิต คิดบรรเทา
ความซึมเซา เศร้าหมอง ที่ครองใจ
มีสิ่งใด ที่ผิด ฉันคิดแก้
มิอวดแน่ ว่าตัวดี เลิศไฉน
กลอนบ่เพราะ เสนาะหนา น่าอภัย
ที่ทำไป ก็เพราะรัก เป็นนักกลอน.
12 ธันวาคม 2549
เบรฟ