เหตุอันใด ไยวันนี้ ช่างช้ำชอก อยากจะบอก ถ้อยคำ หมื่นล้านหน ตะโกนก้อง ร้องป่าว แด่ผู้คน ว่ากังวล ปนกังขา และอาลัย โอ๊ย...อึดอัด รัดรึง พรั่นพรึงนัก ดังถูกหัก ปักอก ให้หมกไหม้ อัคคีร้อน รุมเร้า เผาภายใน ดังหัวใจ ต้องคำสาป อาบความช้ำ ให้ว้าวุ่น งุนงง ปนสับสน มาก วกวน ให้ค้นหา พาล่วงล้ำ หมดความเชื่อ ศรัทธา ในน้ำคำ ต้องเพลี่ยงพล้ำ ย้ำไว้ ให้ไตร่ตรอง หมดพลัง สิ้นแรง แฝงความเจ็บ ใจหนาวเหน็บ ปวดร้าว แตกเป็นสอง ความเป็นตัว ของตัวเอง ถูกจำจอง วันนี้ต้อง กู่ร้อง นอนคร่ำครวญ
1259
7
0
หน้าส่วนตัว
