ม้าก้านกล้วย
รักฉันนั้นเป็นเหมือนเช่นธุลี
ดุจละอองผงคลีที่คละคลุ้ง
เหมือนหมอกมัวแลลับอับจรุง
เฟือนฟ่องฟุ้งดังม่านมิดปิดกั้นใจ
ไม่เคยรับรู้เลยว่ารุ้งราง
จะไสวใสสว่างสักเพียงใหน
ไม่เคยลิ้มทิพยรสหยดวิไล
มิเคยอาบหยาดใสของไอฝน
เป็นหมอกหมองละอองหม่นมืดมนนัก
เหมือนเริ่มรักก็แรมร้างตั้งแต่ต้น
เป็นใบไม้แรกผลิที่ร่วงหล่น
เหมือนป่าฝนแต่ไร้ฝนหล่นชโลม
อยากมีรักเหมือนใครใครได้มีรัก
อยากรู้จักรักรอนใจอ่อนโน้ม
อยากงอนเง้าให้เขาเล้าประโลม
อยากชมโสมเพ็ญสวยด้วยสักคน
อยากรู้ใจใครหนอจะปัดเป่า
ไล่ฝุ่นเงาที่ครอบคลุมรุมใจหม่น
เป็นฝนทิพย์หยาดเย็นใสใส่กมล
ที่ระคนเปลี่ยวเหงาและเศร้าหมอง
ใครหนอจะอาสาเป็นสายรุ้ง
ใ