๏ ปุยนุ่นปลิวลิ่วล่องในท้องทุ่ง เป็นฟ่องฟุ้งฟ้อนมาคราลมหวน ล่องลมบนพ้นไปใจรัญจวน อยากชักชวนพักผ่อนรอนเหนื่อยกาย เจ้าเลื่อนคล้อยลอยเคลื่อนห่างเรือนเหย้า คงโศกเศร้าซึมหม่นกมลสลาย จงพักนิ่งทิ้งละจากพระพาย เป็นสหายหรรษาคราเหงาใจ ข้าไม่ปลิวลิ่วล่องในท้องทุ่ง ไม่หมายมุ่งจะร้างเรือนเลื่อนไปไหน แต่จำร้างห่างบ้านมาย่านไกล ไม่เหลือใครแลเหลียวอยู่เดียวดาย เพราะเลื่อนคล้อยลอยเคลื่อนห่างเรือนเหย้า จึงโศกเศร้าซึมหม่นกมลสลาย รอลูบไล้โลมระจากพระพาย แทนคู่กายที่พลัดห่างเพราะทางไกล ๚
837
6
0
หน้าส่วนตัว
