ปุถุซน
ตอนเป็นเด็กฉันบอกพ่อว่า
พ่อฮะ โตขึ้นผมอยากเป็นนักเขียน
แกจะเขียนอะไร? พ่อถาม
ผมจะเขียนบทกวีฮะ
งั้นแกเลิกฝันเถิดไอ้หนู
ทำไมฮะพ่อ
บทกวีราคาถูก
ก็ดีนี่ฮะ ราคาถูกถูก
จะได้มีคนซื้อไปอ่านกันเยอะเยอะ
แล้วผมจะลดและแถมให้อีก
หลายขวบปีผ่านไป
ฉันเริ่มค่อยค่อยเข้าใจ
สิ่งที่พ่อพูดเตือนไว้
บทกวีราคาถูก
บทกวีขายไม่ออก
ทั้งที่สำนักพิมพ์
ผุดราวกับดอกเห็ด
แต่ก็ไม่กล้าพิมพ์บทกวี
เขาบอกว่า มันเป็นเรื่องเชิงธุรกิจ
เราต้องดูตลาดและลูกค้า
ถ้าคุณไม่มีรางวัลมาการันตี
ไม่มีใครซื้องานของคุณอ่านหรอก
กวีหลายคนจึงได้แต่เขียนและเขียน
เพียงเพื่อเยียวยาจิตและวิญญาณ
ถึงบทกวีจะร
905
5
0
หน้าส่วนตัว
