ลมสะบัดพัดไกวใบไม้ร่วง คิดถึงคนเคยห่วงหวงหนักหนา เคยฝากรักฝากย้ำคำสัญญา เคยสบตาเคียงใกล้ในคืนวัน สายลมครวญชวนใจให้หวั่นไหว คราห่างไกลขอใจไม่เหหัน คราพลัดพลากขอใจไม่ลืมกัน คงผ่านผันสู่วันคืนรื่นฤทัย จะรอคอยคนดีที่ปลายฝัน มิหวาดหวั่นในรักอย่าผลักไส ปรารถนารักเดียวมิเกี่ยวใคร เพราะดวงใจผูกพันรักมั่นเธอ