มองออกไปนอกหน้าต่าง พักสายตา..ปล่อยสมองว่าง..ใจฝัน ปิดหนังสือ..หลับตา..สะกดความคิดนิ่งงัน ไม่อยากรับรู้สิ่งต่างๆร้อยพันรอบตัว ดึกดื่นค่ำคืนสายฝนพรำ ลมเย็นพัดมาหัวใจไหวสั่นคะนึงหา กลับบ้านรึยัง..กินข้าวแล้วใช่ไหม..คนไกลตา ตัวฉันอยู่ที่นี่..แต่ใจกลับโบยบินข้ามขอบฟ้าไปหาคุณ ทั้งที่มีสายฝน..เสียงลมเป็นเพื่อน แต่ดูเหมือน..ยังเปล่าเปลี่ยวไม่เคยคุ้น หัวใจอ่อนแอโหยหาความอบอุ่นจากคุณ เผื่อจะลดความอ้างว้างว้าวุ่น..ที่เพิ่มขึ้นตามระยะทาง
1019
12
0
หน้าส่วนตัว
