มิสูงศักดิ์เยื้องย่างดั่งนางหงส์ มิใช่องค์อัปสรนอนสวรรค์ หรือสูงสุดดุจดั่งรพีพรรณ ส่องแสงอันเจิดล้ำทั้งโลกา มลายล้างล่องลอยอณูผง และเที่ยวหลงลอยล่องตามยถา บางตกลงในนทีไหลล่องมา ไร้กายามิอาจพบซึ่งตัวตน แลจ้องมองท้องฟ้าอยู่สุดสูง เลื่อมรายรุ้งทอดข้ามเป็นทางสวย ดั่งสะพานพาข้ามเอื้อยอำนวย คงไม่ช่วยพาข้ามเพราะลวงตา เป็นน้ำค้างยอดหญ้าจะเทียมดาว อยากสกาวบนฟ้าแสนบรรเจิดกว่า พ้นจากหล้าต้อยต่ำขอเคียงจันทร์ คงแค่ฝันวาดไว้ในใจตน
1470
3
0
หน้าส่วนตัว
