สุนทรวิทย์
เรื่องราวใด ใคร่ลืม มักลืมยาก
สิ่งใดอยาก จดจำ มักทำหลง
เรื่องใกล้ตัว บ่อยครั้ง ยังงุนงง
ยิ่งเจาะจง ยิ่งพลาด ประหลาดจริง
อยากลืมเธอ คนนั้น บั่นให้ขาด
กลับมิอาจ ลืมเลือน เหมือนผีสิง
รู้ว่าเขา หมางเมิน เกินช่วงชิง
ยังประวิง เสแสร้ง แกล้งปลอบตน
อยากให้เธอ จดจำ คำพูดบ้าง
เธอสิช่าง ลืมง่าย-ดายทุกหน
พูดเองว่า ให้ช้าช้า อย่าร้อนรน
ฉันก็ทน หักห้าม ตามวาจา
พอเธอพบ เพื่อนใหม่ ใจพลันเปลี่ยน
ทำแนบเนียน ชำนาญ การหนักหนา
ผลักความผิด ให้ฉัน โดยทันตา
ลืมสัญญา รวบรัด ตัดไมตรี
ไยต้องทำ เช่นนี้ เล่าที่รัก
น้องแปรพักตร์
1192
0
0
หน้าส่วนตัว
