ฤดูกาล พลันเปลี่ยน เวียนอีกหน จากปลายฝน เริ่มเข้า สู่ต้นหนาว ่ลมพัดเย็น เป็นใจ ให้อกร้าว ยามลมหนาว พัดมา จับหัวใจ ชนบท ข้นแค้น ขาดผ้าห่ม ผิวหนาวลม จะห่มผ้า จากที่ไหน แสนเหน็บหนาว ปวดร้าว แทบขาดใจ ต้องผิงไฟ ให้อบ อุ่นกายา มนุษย์หนอ ร้อนก็ทุกข์ หนาวก็ทุกข์ ใยความสุข ไม่จีรัง ดังคำว่า หากหนาวรัก หารัก ห่มอุรา หนาวกายา หาภูษา มาห่มกาย หนาวลม ห่มผ้า ยังพออุ่น หนาวบาป หาบุญห่ม ก่อนจักสาย หนาวรัก ห่มรัก อุ่นรักสบาย หนาวจะตาย ยังเปิดแอร์ แหม่แย่จริง
5050
9
0
หน้าส่วนตัว
