คนลานเทวา
โอนอ่อนอ้อนเอนระเนนไหว
กวัดไกวแกว่งพลิ้วระริ้วฝัน
งามแสงปรุงทุ่งหญ้าทายท้าตะวัน
แมลงปอเพ้อรำพันกลางสายลม
พิสุทธิ์งามแสงใหม่อันไหววาบ
ชื่นชีวากำซาบซึ่งสุขสม
เพลงผีเสื้อปีกแก้วแผ่วพรม
นกน้อยโผออกชมโลกวิไล
แสงตะวัน
ทอทาบบทกวีรำพันอ่อนไหว
ดังฝากซึ้งถึงดงแดนแสนไกล
กล่อมวิญญานิราศรัยสัญจร
สายลม
พร่างโบยโชยพรมมาอ่อนอ่อน
ดังพัดวีด้วยห่วงหาอาทร
เย็นเถอะใจที่แรมรอนเร่ร้าง
ทุ่งหญ้า
แลสุดเวิ้งขอบฟ้าเชื่อมสีต่าง
เมฆขาวพราวพรายระบายจาง
เบาบางเคลื่อนขาวโอบราวฟ้า
ชีวิต
เราสถิตชั่วดีที่คุณค่า
สรรพสิ่งทิ้งเห็นความเป็
1427
5
0
หน้าส่วนตัว
