พิมญดา
ขอจับมือเธอหน่อยจะได้ไหม
ยามหัวใจเคว้งคว้างบนทางเหงา
ยามที่ฟ้าหมองหม่นปนสีเทา
ยามที่เราเหนื่อยล้าร่วมฝ่าฟัน
ขอแววตาห่วงใยห่มใจหน่อย
เอาไว้คอยเป็นแรงก้าวเข้าสู่ฝัน
หากวันใดที่เราห่างทางสัมพันธ์
จะเก็บฝันไม่ท้อถอยคอยเธอเคียง
ขอไหล่เธอไว้พิงยามอ่อนล้า
จะหลับตาพิงพักสดับเสียง
ฟังหัวใจของเธอยังร้อยเรียง
มีฉันเพียงคนเดียวยามเปลี่ยวใจ
ขอใจเธอเอาไว้เป็นแรงผลัก
อุปสรรคนับคณาหาหวั่นไหว
พายุฝนจะโหมแรงสักปานใด
หากว่ามีหัวใจมั่นฉันเกินพอ
ขอจับมือเธอกระชับรับไออุ่น
ไว้เป็นทุนหมุนหัวใจไกลกันหนอ
สร้างสะพานข้ามดาวไว้คอยรอ
จับมือก่อแรงใจให้ก้าวเดิน
2076
10
0
หน้าส่วนตัว
