วรรธนภิโยกุล
เจ็บที่สุดก็คราวนี้
เมื่อคนดีมาเปลี่ยนผัน
ความรักที่เคยมีให้กัน
ความฝันที่ให้มานั้นมันหายไป
ไม่คาดคิดว่าคนดี
จะมาทำให้เสียใจอย่างนี้ได้
ไม่คิดเลยว่าคนเคยรักกัน
จะมาทิ้งกันได้ง่ายดาย
คำพูดที่เธอทิ้งไว้
มันดังก้องอยู่ในใจของฉัน
คำสัญญาที่เธอเคยให้กัน
มันยังตราตรึงเป็นส่วนหนึ่งในใจฉันเสมอมา
แต่คำพูดที่เธอให้กันในวันนี้
เธอบอกให้ฉันเลิกยุ่งกับเธอเสียทีได้ไหม
บอกให้ฉันไปตายที่ไหนก็รีบไป
บอกว่าฉันไม่ได้มีค่ามีความสำคัญเท่าคนนั้นคนของเธอ
น้ำตามันไหลออกมาเอง
ไม่ได้หวั่นเกรงแต่ใจหวั่นไหว
ไม่คิดเลยว่าใจเธอช่างแสนดำ
เสียใจกับคำสัญญาจากปากเธอ
ช่างเถอะคนดี
หากวันพรุ่งนี้โลกนี้จะไม่มีฉั
1132
0
0
หน้าส่วนตัว
