ทะเลใจ
คำว่ารักเคยถามเธอเสมอเสมอ
แต่คำตอบก็คือเธอทำเป็นเงียบเฉย
อ้างว่าไม่รู้ทุกทุกครั้งเลี่ยงทุกทีอย่างเคยเคย
สรุปแล้วก็เลยยังไร้คำตอบอยู่ทุกวัน
วันไหนหากฉันทำเป็นเงียบเงียบเย็นชา
เธอก็หงุดหงิดทำหน้าบึ้งบึ้งอยู่แบบนั้น
วันไหนยิ้มแย้มออดอ้อนเธอสารพัน
กับพลักไสออกให้ไกลไกลกันมันเลยทำให้ไม่เข้าใจ
พอเราทำเป็นห่วงใยเข้าหน่อยเดียว
บอกอย่ายุ่งเกี่ยวสักวันจะได้ไหม
พอเราแกล้งปล่อยปะละเลยไม่ใส่ใจ
กลับโมโหซะยกใหญ่จนต้องไปง้อขอคืนดี
เลยสรุปไม่ได้ว่าตกลงเธอรักหรือไม่รัก
ฉันเริ่มชักจะเหนื่อยใจอยากก้าวเท้าออกเดินหนี
แต่พอเห็นแววตาเหงาเหงาก็เลิกล้มซะทุกที
เฮ่อ ..... ตกลงจะไร้คำตอบแบบนี้ไป