ศรีสมภพ
บทกวีนำเสนอเพื่อรำลึก ก้าวสู่ ๒๔ ปี ...สืบ นาคะเสถียรเรื่องที่ ๒ " สาบเสือ ..ใช่สาบสาง " สาบเสือ.. เหนือป่าในอาณัติเหยื่อข้องขัดเกินหยัดยืนจะฝืนได้สองหูผึ่งถลึงตา..ผวาภัยกลัวเสือใหญ่ไล่ตะปบหลบไม่ทันธรรมชาติสร้างสัตว์อยู่คู่กับป่าต่างพึ่งพาอาศัยไม่แปรผันมีผู้ล่า ผู้ถูกล่า ..สารพันเห็นแจ้งชัด ถูกจัดสรรมานานนมในระบบนิเวศน์ขอบเขตป่า..สัตว์มีค่าหลากพันธุ์ผสานผสมวัฏจักรหมุนเวียนไปคล้ายวงกลมมีเกิดล้มไปตามกฎ ไม่หมดตัวสาบเสือ.. ตาใสๆ บริสุทธิ์สาบมนุษย์ นั้นเหม็นกว่ากล้าทำชั่วบั่นชีวิตสัตว์เหล่าเอาหนังหัวไม่หวั่นกลัวบาปกรรมที่ทำมาสาบเสือ.. เชื่อได้ไม่สาบสางเช่นคนกร่างชอบสนุกทุกการฆ่าสัตว์นรกสุดโหดร้าย ไ
4301
0
0
หน้าส่วนตัว
