นกขมิ้นเหลืองอ่อน
เขาเดินดุ่มคลุ้มคลั่งบนทางเปลี่ยว
หน้ามนุษย์บูดเบี้ยวเที่ยวขวักไขว่
แออัดยัดเยียดเบียดเนื้อใน
กลิ่นสาบสาวคาวใครไม่ชัดเจน
เพลิงแดดแรงเริงกล้านัยน์ตาพร่าง
เสียงสัตว์ครางครึมโครมคระโหมเต้น
เขาปัดป่ายบ่ายตีนเลี่ยง เช้าเที่ยงเย็น
ไม่ว่างเว้นคลื่นเหียนอาเจียนชีวิต
กระจับแดงแข่งขันประชันโฉม
ลมปากโหมวาจาพร่ำคำลิขิต
กลิ่นนวลเนื้อเจือกลิ่นกรดรดพรมนิด
อีกยาพิษในคำหวานอันร่านเร้า
ทั้งเครื่องจักรเครื่องกลคนถีบชัก
ลมก็หนักฟ้ามืดครึ้มดูซึมเศร้า
ขี้สนิมกราดเกรี้ยวใต้เรียวเงา
แห่งป่าปูนที่ปกเราอย่างล้าแรง
เขาเดินดุ่มคุ้มคลั่งกลางเมืองฟ้า
ปรารถนาหาทางกลับคืนทับแหล่ง
แสงแห
859
5
0
หน้าส่วนตัว
