โปรดปลดปล่อยหัวใจฉันที่มันร้าว กับเรื่องราวเก่าเก่าของเขานั้น หากตัวฉันไม่สามารถวาดคืนวัน มาแทนฝันในวันเก่าเขาและเธอ โปรดปล่อยมือที่ยึดเหนี่ยวเกี่ยวฉันไว้ ปล่อยฉันไปจะดีกว่ามาเสนอ ให้ฉันอยู่เพื่อรับฟังความหลังเธอ ที่พร่ำเพ้อว่าเขาดีทุกวี่วัน โปรดปล่อยฉันไปตามทางอย่างเงียบ เงียบ แม้เย็นเชียบถึงหัวใจให้ไหวหวั่น ยังดีกว่ารับรู้อยู่ทุกวัน ว่าเธอนั้นยังรักเขาเฝ้าอาวร โปรดปลดปล่อยพันธนาการที่สานต่อ อย่าทักทอเส้นความฝันอันไหวอ่อน ปล่อยฉันเจ็บและร้องไห้ใจร้าวรอน ดีกว่าตอนมีเธอใกล้ให้ทรมาน