แก้วประเสริฐ
หลงสิเน่หา
แม้ฉันบอกรักเธอ หลงพร่ำเพ้อจนคลั่งไคล้
เห็นพักตร์ช่างวิไล ดุจดาวเดือนเยือนท้องนภา
วันนี้มิมีแล้ว สิ่งผ่องแผ้วสิเน่หา
เหลือเพียงดวงดารา อกครวญคร่ำพร่ำราตรี
ความสุขที่เคยโสต แสนรุ่งโรจน์ขับนวลฉวี
เปล่งปลั่งแวววับมณี สูญสิ้นลับที่พร่างพราย
โอ้รักช่างทรมาน ยากประสานลับเลือนหาย
เงาหลงประทับกาย ปล่อยฉันไว้ให้คร่ำครวญ
นี่หรือคือสิ่งพร่ำ อ้อนน้ำคำสร้างกำสรวล
เก่าใหม่ใยเรรวน เหมือนพลิกฟ้าผ่าแผ่นดิน
เบื้องหลังครั้งประจักษ์ อดสูนักมาหักสิ้น
เย้าหยอกเป็นอาจินต์ ร่าเริงผ่านสำราญรมย์
แหงนมองค่ำเดือนมืด โอ้จืดชื
หน้าส่วนตัว
1163
28
0
