sonax0651
ยามย่ำรุ่งลุกขึ้นตื่นจากความฝัน
วิเวกพลันเสียงหรีดและจักจั่น
เสียงเศร้าเศร้าปะปนนั้นเข้ากัน
ใยสวรรค์ช่างแกล้งให้เศร้าใจ
เสียงหรีดริ่งเรไรแทนเสียงข้า
ร้องเรียกมาให้ไกลถึงหน้ามล
ทั้งเจ็บปวดรวดร้าวเศร้าเหลือทน
น้ำใจคนช่างไร้ความเมตตา
เฝ้าตามหาตามง้อทุกเช้าค่ำ
ด้วยน้ำคำใสซื่อมิหลอกอำ
แต่นวลน้องที่เธอนึกจะทำ
คนใจดำนำรักไปให้ใคร
เขาอยู่ใกล้ใช่ไหมละกานดา
ตัวพี่ยาตั้งใจไปสู่ขอ
แต่น้องนางใจโล้เลใยไม่รอ
โถความพอของเธอไม่มีเลย
อยากฝากจันทร์ใกล้รุ่งไปช่วยบอก
คนช้ำชอกคนหนึ่งยังเฝ้าหา
น้ำตาร่วงตกในเกือบทุกครา
นานแล้วหนาที่ข้าตายทั้งเป็น
804
14
0
หน้าส่วนตัว
