กระบี่ใบไม้
นางชี จิโยโนะ ร่ำเรียน เซ็น
ปฏิบัติธรรมเช้าเย็นไม่ห่างหาย
แต่ไม่อาจตื่นฟื้นขึ้นจากงมงาย
และไม่อาจพบความหมายแห่ง ชีวิต
คืนวันผ่านหมุนเวียนปรับเปลี่ยนผัน
ยังไม่พบภาพหมอกควันที่บังจิต
ขณะที่ยืนตักน้ำในบ่อนิด
แสงจันทร์ก็ทอ-ดวงจิต-สะกิดใจ
มองเห็นเงาจันทร์ในน้ำวับวามเด่น
ในถังไม้...ภาพเดือนเพ็ญพริ้งพราวใส
ฉับพลันถังก็ทะลุ-ก้นผุไป
จันทร์พร้อมสายน้ำใสร่วงไหลลง
ในความมืดอันเวิ้งว้างถังว่างเปล่า
ไม่พบแสงแห่งจันทร์พราวลอยลุ่มหลง
แสงทาทาบฉาบจันทร์ฉายคล้ายยืนยง
หมดสิ้นแล้วความมั่นคงในสายตา
สาดแสงจันทร์อันเยือกเย็นเห็นกระจ่าง
สิ้นสุดการเดินทาง
1961
3
0
หน้าส่วนตัว
