นาคะพรรณ
อยู่ไหนเล่ารอยยิ้ม
เห็นแต่หนามแหลมแทงทิ่มมิตรสหาย
ทุกหัวระแหงแล้งหล่มล้มตาย
อยู่หลังม่านแสงแดดฉายคล้ายคลึงกัน
จริงแล้วหรือคือดอกไม้
หมู่ภมรร่อนเวียนว่ายคล้ายสุขสันต์
เหตุไฉนจึงโรยราจาบัลย์
ท่ามพยานแห่งแสงจันทร์คำสัญญา
ที่เห็นแลหลั่งริน
คือหยาดเลือดรดแผ่นดินถิ่นเมืองฟ้า
ใช่เลือดใครไหนเล่าที่เอามา
คือเลือดเอ็งเลือดข้าประชาเรา
อยู่ที่เดิมแหละรอยยิ้ม
ไร้ซ่ึงหนามแหลมคมแทงทิ่มความเขลา
หากดอกบัวแห่งชีวีทั้งสี่เหล่า
อยู่ด้วยรักแห่งเราแลเข้าใจ
แล้วนำ้จักมีปลา
สุดท้องทุ่งโค้งนามีข้าวใหม่
เมื่อพอเพียงจะรู้เองเพลงชาติไทย
จะยินไกลทั่วหล้าโลกา
1926
2
0
หน้าส่วนตัว
