ยามขมิ้นสิ้นรัง ไร้ถิ่น จะถวิลหวังใดดัง ใจหมาย อ้างว้างว้าเหว่ เดียวดาย กล้ำกลืนฝืนใจ จากจร เร่ร่อนรักแล้ว ห่างหาย แอบซ่อนดวงใจ ขื่นขม ยากยิ่งจริงใจ ซานซม ฝืนชื่นอกตรม ข่มใน ค่ำนี้นอนไหน ไป่รู้ ใครเล่าเอ็นด สงสาร ลมฝนโกรกพัด เสียดทาน หนาวสั่นสะท้านบ้านใด เมตตา เดียวดายไร้เพื่อน กัลยามิตร ร่อนเร่ทั่วทิศ เขตขาม ไร้จุดพักพิง ยิ่งช้ำ รักเอยตามกระหน่ำ ห้ามใด ใจร