ฤทธิ์ ศรีดวง
๑.แล้วผูกเปลเชือกป่านกับคานขื่อ
ด้วยสองมือสองไม้อันผ่ายผอม
มือที่ปัดริ้นไต่แหละไรตอม
ซักผ้าอ้อมมือเซียวมือเดียวกัน
นอนเถิดหนาอย่าซนนะคนเก่ง
แม่จะขับเพลงร้องเพื่อเรียกขวัญ
รอลูกตื่นก่อนฟ้าจะสายัณห์
นมจากถันยังรอให้ลูกกิน
๒.โอละเห่..สกุณาแห่งป่าเปลี่ยว
เจ้าบินเที่ยวชมโลกแหละโตรกหิน
ตะวันสีเลือดนกจวนตกดิน
นกขมิ้นพเนจรแต่อ่อนวัย
ในพฤกษ์ผืนคืนนี้มิมีขอน
นกขมิ้นเหลืองอ่อนจะนอนไหน
หรือจะหลบแรงลมใต้ร่มไทร
อำพรางใจเปล่าเปลี่ยวใต้เคียวเดือน
๓.ยามราตรียินหริ่งสิยิ่งเหงา
พรุ่งนี้เช้าคงไปอย่างไร้เพื่อน
แต่คืนนี้ดวงตาอันล้าเลือน
กระตุกเตือน..พักก่อนผู้อ่อนแรง
พอดึกดื่นดวงดาวบนหาวโพ
2592
5
0
หน้าส่วนตัว
