ปากกาดอกไม้(2)
หมื่นสวรรค์...
นี่คือชั้นกวี
ทุกคำพูดจะถูกจารลงบนแผ่นฟ้า
แต่งแต้มอักษราด้วยลมหนาว
ผ่านฟ้าประดับบนม่านพรายดาว
ระยิบระยับแพรวพราวทั่วทั้งราตรี
บรรจงวิจิตรไว้..เป็นกาพย์กลอน
เมื่อลมหนาวสิ้นฤดู
วจนะก็จะหล่นพรั่งพรูสู่ผืนดินอีกครั้ง
แล้วยังต้นมาเป็นกล้า
ผลิดอกออกมาเป็นนก
เหล่าวิหคจะเริงระบำในตอนเช้า
เมื่อถึงยามสายจะร่ายรำเพลง
เมื่อถึงยามวิกาลวังเวงก็จะบินกลับ
ไปประดับบนวิมานสวรรค์ชั้นกวีอีกหน
วนไปมิรู้สิ้น
กล้าใดที่ไร้ดอกไร้ผล
เมื่อสัมผัสกับฝนหลงฤดู
ก็จะชูกิ่งก้านไพศาล
กลายเป็นตำนานภาษา
จารึกเรื่องราวมิรู้สิ้น
ไว้บนผืนแผ่นดินนั้น
กวีใดใคร่ยลสวรรค์ชั้นนี้
ต้องมีของถวายสอ
4582
5
0
หน้าส่วนตัว
