เป็นคนดีเกินไปใช่น้ำเน่า จึงต้องเศร้าเสียใจนี่ไงล่ะ เจอะรักย้อนหลอนหลอกบอกใจพระ แพ้ชนะไม่ขันแข่งแย่งผู้ใด เฮ้อเวรกรรมขำไม่ออกบอกไม่ถูก บุญบาปปลูกปลอบขวัญจนหวั่นไหว ก็มองโลกสวยงามตามจิตใจ เจ็บแค่ไหนก็ยอมทนแม่คนดี คนที่เจ็บเหน็บหมั่นไส้ใช่คือฉัน อยากฟาดฟันให้เยินยับลงกับที่ แม่คนงามน้ำใจมากไมตรี บอกปลงนี่อภัยให้ไม่โกรธกัน ดีเกินไปใจพระนะนางเอก อยากจะเขกให้หัวโนโอ้นางสวรรค์ เกิดมาจากฟากฟ้างามยามใดกัน ใจเธอนั่นช่างประเสริฐเลิศล้ำคน.