แม้นขอบฟ้า กว้างไกล ฝ่าไปถึง เที่ยวเร่ร่อน เพียงคนหนึ่ง เก็บเศษฝัน ตะวันรอน แรมทาง ไปวันวัน ใครต่อใคร ต่างพากัน เลยผ่านไป จากรุ่งเช้า ผ่านเพล จนเย็นย่ำ หญ้าริมน้ำ อ่อนข้อ ล้อลมไหว คนแรมทาง จึงอ้างว้าง ไปทั้งใจ ไม่มีใคร มาแรมทาง ข้างข้างเรา. ตะวันรอน อ่อนแสง ทุกแห่งหน ใครบางคน แรมทาง กลางลมหนาว น้ำจรดฟ้า ฝ่าฝน หนทางยาว นอนนับดาว เดือนคล้อย คอยเดียวดาย สุดขอบฟ้า กว้างไกล ไปเก็บฝัน คงสักวัน ผ่านมา หาความหมาย หากสลัก รักปอง คล้องใจกาย ไปสู่ปลาย ทางฝัน ฉันจะรอ.
ณธีร์ 4 ก.พ. 2545 09:36 น. - ID 9976 
1406
4
0
4 กุมภาพันธ์ 2545 13:06 น. - comment id 33703
ประทับใจจัง
4 กุมภาพันธ์ 2545 21:45 น. - comment id 33768
กำลังใจให้คนแรมทาง อยากบอกว่า...ยังรออยู่นะ
4 กุมภาพันธ์ 2545 23:39 น. - comment id 33779
เป็นกลอนดูโอ ที่เพราะและมีความหมายจังเลยค่ะ
5 กุมภาพันธ์ 2545 00:46 น. - comment id 33782
ทำไมแต่งกลอนเก่งจังค๊ะ อยากให้สอนบ้างจังเลย
5 กุมภาพันธ์ 2545 13:46 น. - comment id 33858
ไปด้วยจิ
5 กุมภาพันธ์ 2545 16:48 น. - comment id 33885
เพราะจังเลยค่ะ
6 กุมภาพันธ์ 2545 17:50 น. - comment id 34024
ขอบคุณครับ ^_^
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
