ณ วันหนึ่งภาพฝันพลันปรากฏ เป็นทางคดเคี้ยวไปในความหวัง แต่ก็รู้อยู่แก่ใจไม่จีรัง ถึงภาพฝังตรึงจิตสนิทใน ณ วันนั้นฉันคิดจิตร่วมสอง เป็นคู่ครองครองคู่อยู่ไม่หาย แต่กลับต้องผิดหวังใจมลาย ภาพสลายหายไปในพริบตา ณ วันนี้คงต้องจองจำใจ แต่นี้ไปจะไม่ให้ใครกำหนด ชีวิตผ่านหนามเกี่ยวที่เลี้ยวลด เหมือนเรือบดพายไปไม่พบทาง ณ วันหน้าจะพาใจให้แข็งแกร่ง หากพบแรงใจใหม่ได้สุขสม คิดจะไม่ปล่อยใจให้ระทม คงสุขสมดั่งจิตคิดหวังเอย...
6 กุมภาพันธ์ 2550 12:58 น. - comment id 653507
จะวันนี้ วันไหน ขออย่าให้เป็นแค่ฝันนะคะ
6 กุมภาพันธ์ 2550 23:26 น. - comment id 653848
ยังไงก็ขอให้สมหวังแล้วกันนะครับ สู้ ๆ สู้ตาย
7 กุมภาพันธ์ 2550 02:08 น. - comment id 653876
ในภาพฝัน อันเลือนลาง หนทางเงียบ ทะเลเรียบ สงบนิ่ง ไม่ติงไหว แต่ว่าคน ล้นทุกข์ ลุกลามใจ อีกเมื่อไร นิ่งสงบ พบทางเดิน สวัสดีค่ะนักเขียนพิการ
7 กุมภาพันธ์ 2550 10:00 น. - comment id 653956
จะวันนี้วันหน้าหรือวันไหน ได้แรงใจเข้ามาเหมือนถาโถม มีแต่คนห่วงใยปลอบประโลม เหมือนได้โคมไฟส่องสว่างกลางดวงใจ... ขอขอบคุณทุก ๆ แรงใจนะครับ....
22 กุมภาพันธ์ 2550 22:00 น. - comment id 661423
....อยากฝัน...จงฝัน.....ไปหาฝัน อย่ากีด...อย่ากัน....ให้ฝันหาย ขีดเส้น...เป็นทาง....ที่ย่างกราย มุ่งหมาย...มั่นคง.....จงเดินไป ....ด้วยจิต....ด้วยใจ....ที่แน่วแน่ อย่าท้อ...อย่าแท้.....และหวั่นไหว หนึ่งนี้....มีเพื่อน....อยู่แดนไกล นามใน...หนามบิน...ถิ่นแดนดง...