เปราะบางเหมือนแก้ว และแล้วก็เข้มแข็ง บางครั้งก็อ่อนแรง แห้งแล้งจนโรยรา ช่วงหนึ่งก็หนาวเหน็บ เจ็บ..เจ็บเพราะห่วงหา ก็มีบ้างบางเวลา...... ที่น้ำตา..ต้องไหลริน มีความหวานปนความเศร้า มีความเหงาไม่เคยสิ้น หลายครั้งที่ชาชิน... แต่บางครั้งเจียนสิ้นใจ
3 มกราคม 2550 16:49 น. - comment id 642940
บ่อยครั้งค่ะที่เป็นเช่นนี้
3 มกราคม 2550 17:54 น. - comment id 642975
ความรู้สึกเดิม ๆ ที่เกิดขึ้นครั้งแล้ว ครั้งเล่า คนกลายเป็นความเคยชิน ชินชา เหมือนกับเป็นวงกลมที่หมุนรอบตัวเอง แต่ ก็ไม่เคยเบื่อกับความรู้สึกที่เกิดขึ้นนี้ซะที ยังยิ้มได้เมื่อภัยมา เหมือนที่พราน ไพรใจฉกาจ ของคุณหญิงดารินพูดไว้
4 มกราคม 2550 08:40 น. - comment id 643085
เบิกบาน และหนุกหนานเถิด แล้วชีวิตจะดีเอง คิดอะไรมาก พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว
4 มกราคม 2550 11:02 น. - comment id 643143
เข้ากับชีวิตมากค่ะ เก่งมากๆชอบกลอนนี้ค่ะ ซึ้ง
4 มกราคม 2550 20:50 น. - comment id 643309
แวะมาอ่านค่ะ