เหน็ดเหนื่อยเหลือเกินต้องเดินเพียงลำพัง ผ่านคืนและวันสุดอ้างว้าง จะดั้นด้นดิ้นรนบนหนทาง สุดเลือนลางเหว่ว้าแทบขาดใจ หวังให้ไกลไปสุดฝัน ทุกคืนวันอาจเหน็บหนาว ทุกเรื่องราวก้าวผ่านไป ด้วยหัวใจมั่นคงและจริงจัง คงมีสักวันจะดีพร้อม หากใจไม่ยอมให้ใครหยุดยั้ง ทุก ๆ สิ่งไม่ยั่งยืนและจีรัง จงวาดฝันบนฟากฟ้าอันแสนไกล... บนฟากฟ้ายังมีดวงดาว ส่องสกาวให้ฟ้าสดใส แต่เธอนั้นยังมีฉันอยู่ใกล้ ๆ ขอหัวใจเธอนั้นไม่หวั่นเกรง....ต่อสิ่งใด
19 ธันวาคม 2549 13:34 น. - comment id 637878
ขอขอบคุณบทกลอนที่เขียนให้ กลั่นจากใจดวงน้อยถ้อยถวิล ขอขอบคุณแรงใจที่ได้ยิน ความหวังสิ้นกลับฟื้นคืนแรงใจ ขอบคุณสำหรับบทกลอนที่ขอให้แต่งให้ รู้สึกมีแรงใจเพิ่มขึ้นอีกมากมายเลย
8 มกราคม 2550 20:23 น. - comment id 644481
ทุกคนมีเวลาที่ท้อแม้หมดเร่ียวแรงกับชะตาชีวิตที่มักเล่นตลกอยู่ร่ำไปการให้กำลังใจซึ่งกันและกันเป็นภูมิคุ้มกันโรคกำลังใจบกพร่องได้เป็นอย่างดีชื่นชมกับกลอนอบอุ่นบทนี้นะ
25 กรกฎาคม 2550 21:09 น. - comment id 729931
เธอวาดฝันสุดขอบฟ้าตามหาฝัน เพื่อสร้างสรรค์เรือนทองคล้องความหวัง เขาคงอยู่เคียงข้างร้างชิงชัง พายถึงฝั่งของใจไม่เดียวดาย ฉันคนไกลไร้ค่าขอลาก่อน มิยอกย้อนขัดขวางสร้างแหนงหน่าย ขอก้าวจากพรากใจห่างร้างเรือนกาย ขอหยุดสายสัมพันธ์ฉันขอหยุด.