แผ่นดินเดียวกัน

เก็จฐวา

โอ้แผ่นดินถิ่นรักพักอาศัย
เหมือนมิใช่แดนดินถิ่นสยาม
มาตุภูมิล้ำค่าสมญานาม
ทะเลครามคู่ขนานเคียงขวานทอง
               แม้ต่างเชื้อชนชาติศาสนา
               ใช่ปัญหาผิดแผกแยกชนผอง
               ใต้ร่มโพธิ์เดียวกันอันเรืองรอง
               ล้วนพี่น้องผองไทยใช่ศัตรู
                              มาผิดใจกระไรหรือถือสาเหตุ
                              ต้องแบ่งเขตเภทเผ่าถูกเป่าหู
                              จึงเดินหน้าบ้าบิ่นหมิ่นมึง-กู
                              จับปืนสู้ล้มตายเป็นรายวัน
                                          คนตัดยางถางป่าถูกฆ่าทิ้ง
                                          ครูล้มกลิ้งเดินทางไปสร้างฝัน
                                          เด็ก สตรี  ไม่เว้นเช่นเดียวกัน
                                          ล้างเผ่าพันธ์ไม่เลือกเกลือกกลิ้งกาย
                              สักกี่ร้อยกี่พันถึงวันหยุด
                              ไปถึงจุดเปลี่ยนแปลกแตกสลาย
                              รอวันสุขสงบคืนกี่หมื่นราย
                              เหยื่อความตายสิงสู่ไม่รู้ตัว
               วอนพี่น้องผองเพื่อนเหมือนดั่งญาติ
               น่าอนาถเสียขวัญกันไปทั่ว
               สิ้นคนรักสิ้นหวังทั้งครอบครัว
               ต่างหวาดกลัวมัวผวาทุกนาที
ขอให้ทุกศาสดาลงมาโปรด
ลดความโหดเมามันกระชั้นถี่
เรียกร้องสันติสุขคืนยั่งยืนมี
แผ่นดินนี้มองทางไหนไทยด้วยกัน