ก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างเงียบเชียบ ในห้องหับราบเรียบใครไม่ผ่าน พิงพนักเก้าอี้เปื้อนเหงื่อเพื่อเขียนงาน ใจเบิกบานซ่านสุขทุกนาที คำต่อคำฉ่ำหวานบรรเจิดจ้า ร้อยพรรณาล้ำค่าเปี่ยมราศี รอยต่อรอยร้อยเรียงเสียงกวี จากขวบปีล่วงเป็นทศวรษ เรื่องต่อเรื่องเรียงร้อยเป็นร้อยเรื่อง ใช่ปราดเปรื่องบ้างแค้นเคืองและอึดอัด ผ่านปัญหาสะสางแสนสารพัด ทุกบรรทัดสู่สายตาประชาชน ลึกลงไปใต้คำมีน้ำตา เหนือขอบฟ้าความสุขซ่อนปลายฝน ใต้เรื่องราวเล่าขานสู่ผู้คน แฝงเปลวไฟร้อนรนแห่งชีวิต อดกลั้นสู้ทนกับทุกก้าว บางครั้งหนาวอ่อนไหวในดวงจิต ฝ่าคมหนามหมอกแสงแห่งมวลมิตร ฝ่าจริตคนชังไม่หวังดี เพราะถ้อยคำยังคงไม่ลึกนัก เขียนแต่รักมีสุขในทุกที่ บางครั้งเขียนเรื่องเศร้าบ้างก็มี ทุกบทกวีวิถีอันยาวนาน จึงสะท้อนนิ่งในใจมนุษย์ จะพิสุทธิ์สวยใสหรืออ่อนหวาน หรือชั่วช้าต่ำช้าในสันดาน หรือสามานดักดานในโคลนตม สะท้อนโลกภายในแต่ละด้าน ทั้งความฉ่ำหอมหวานและชื่นสม ทั้งแข็งแรงแกร่งกล้าน่าชื่นชม ทั้งอ่อนแอน่าเศร้าซมน่าเวทนา เขียนโลกและเขียนเนื้อในมนุษย์ วาดฝันวิเศษสุดแสวงหา ปลดปล่อยจิตนาการสู่ห้วงฟ้า ดำดิ่งลึกลงใต้หล้าอเวจี บางครั้งเสียดเย้ยหยันอันจิตคน บ้างฉ้อฉลก่อผลหมิ่นศักดิ์ศรี บ้างปลุกปลอบใจชื้นชื่นอีกที แค่บทกวีที่เขียนด้วยชีวิต จากแสงฉานยามเช้าถึงเงาบ่าย การเดินทางแห่งความหมายรอยลิขิต จากบ่ายคล้อยถึงค่ำยามมืดมิด บนความคิดหลายครั้งวางไม่ลง นั่งก็คิดนอนก็ฝันไม่รู้จบ ฝุ่นในหัวยังตลบคล้ายเศษผง จิตยังจ่อกับเรื่องราวในจำนง จิตยังคงจ่อเพียรนั่งเขียนงาน จากขวบปีล่วงเลยสู่ทศวรรษ กี่นาทีที่ยืนหยัดและสืบสาน กี่ร้อนหนาวแดดฝนจะพ้นผ่าน กี่ตำนานขานกล่าวได้เล่ามา ผละเก้าอี้ที่เปื้อนเหงื่ออันงดงาม คนเขียนคำถึงคราวร้าวอ่อนล้า ทรุดตัวลงนอนปิดเปลือกตา ผละห้วงแห่งมายา....สู่สามัญ
26 พฤศจิกายน 2549 20:47 น. - comment id 631149
เรื่องต่อเรื่องเรียงร้อยเป็นร้อยเรื่อง ใช่ปราดเปรื่องแต่ใจรักในอักษร จึงไม่ยอมจำพรากจากบ้านกลอน แถมแน่นอนชอบนักรักกวี เพราะรักจึงอยากเขียนเหมือนกันค่ะ
26 พฤศจิกายน 2549 20:59 น. - comment id 631156
มาเป็นกำลังให้เขียนงานต่อครับ อัสสุ ยังเป็นสมาชิกไม่ได้นานเลย ไม่ถึงปี แต่ก็รู้สึกว่าเกิดเรื่องขึ้นมากมายเลย ในที่นี้ .............. มันเป้นสิ่งที่เข้ามาจริงๆ ๆ งานเก่าๆ อ่านดูนะครับ แต่ละวันเวลาล่วงเลยผ่าน สิ่งรอบด้านเข้ามาให้ได้เห็น มีทั้งดีและร้ายหลากประเด็น ไม่วรรคเว้นให้ใจได้พักเลย เรื่องบางเรื่องเก็บไว้ในใจนี้ ซ้อนเอาไว้ดีกว่าจะเปิดเผย หากพูดแล้วเจ็บช้ำน้ำใจเอย ก็ไม่รู้ว่าจะเอ่ยไปทำไม หากจะเจ็บก็ขอเจ็บคนเดียว ไม่อยากให้ใครเกี่ยวเจ็บเสี้ยวไหน รู้คนเดียวเจ็บคนเดียวไม่เป็นไร ดีกว่าใครหมองใจเพราะเราทำ เพราะรู้ชัดโลกนี้มีแตกต่าง จะทุกข์บ้างแต่ไม่เคยไปถลำ เจ็บได้ก็หายได้ไม่คิดจำ ชะตากรรมไม่อาจรู้ได้ก่อนใคร และไม่เคยเหนื่อยหน่ายในชีวิต แม้โดนฤทธิ์สิ่งเข้ามาให้หวั่นไหว ยังเปิดรับไม่ปิดกั้นพร้อมทำใจ ทุกข์ร้ายอย่างไรปล่อยไปตามเวร แต่ละวันเวลาล่วงเลยผ่าน สิ่งรอบด้านเข้ามาให้ได้เห็น มีทั้งดีและร้ายหลากประเด็น ไม่วรรคเว้นให้ใจได้พักเลย งานเก่าๆ ๆ มีกลอนนี้นะครับ ที่อัสสุกลับไปอ่านบ่อยๆ เรื่องอื่นไม่กลับไปอ่านเลย ไม่ชอบกลับไปหาสิ่งเก่า ๆ กลอนอันนี้อันเดียว ที่กลับไปอ่านบ่อยๆ เป็นกำลังใจครับ
26 พฤศจิกายน 2549 21:00 น. - comment id 631157
....อยากจูงมือเดินไปด้วยกัน....อยากไห้เธออยู่กับฉันเหมือนวันก่อน .......ที่พอหันไปสบตา.ก็รู้แล้ว่ายังอาทร....ไม่ต้องเหงาหรือทุกข์ร้อน..อย่างที่แล้วมา แต่เพราะอยู่ห่างกันอย่างนี้...จึงอยากไห้คนดีรู้ไว้ว่า มีคน.คนหนึ่งยังคิดถึงไม่สร่างซา.ทุกค่ำคืนที่เธอปิดเปลือกตา. ...ยังมีฉันภาวนาไห้ฝันดี........
26 พฤศจิกายน 2549 21:04 น. - comment id 631162
ขอเป็นกำลังใจให้หญิง ต่าย ผู้หาญกล้า ได้ต่อสู้อุปสรรคที่มาขัดขวาง ขอให้ชนะอุปสรรค ที่มากล้ำกลาย สู้ๆๆๆโว้ย
26 พฤศจิกายน 2549 21:19 น. - comment id 631175
ฉันคนหนึ่ง..ซึ่งใจรัก..อยากขีดเขียน ก่อนเปลวเทียน..แห่งชีวิต..ปิดฉากนิ่ง ร่ายบรรยาย..บางครั้งเน้น..เป็นเรื่องจริง ไม่หยุดนิ่ง..เพราะใจรัก..อักษรา...
26 พฤศจิกายน 2549 21:19 น. - comment id 631176
กระต่ายคนเก่ง..... มีอะไรเล็กๆในใจ....
26 พฤศจิกายน 2549 21:43 น. - comment id 631187
แหะจะรักนักเขียนบ้าง..ผิดไหมเนี้ย มีคนฝากถามน๊ะ ..ไม่บอกว่าเป็นไผ่..
26 พฤศจิกายน 2549 22:02 น. - comment id 631195
26 พฤศจิกายน 2549 22:08 น. - comment id 631198
จะเขียนโลกเขียนฟ้านภากาศ หยาดน้ำหมึกลงกระดาษวาดอักษร เป็นร้อยเรื่องร้อยเรียงสำเนียงกลอน ระโหยอ่อนสิ้นกำลังนั่งหลับไป ดีนะที่ปิดเปลือกตาได้ เขาเรียกว่ายังนอนตาหลับ ไม่ห่วงอะไรมาก
27 พฤศจิกายน 2549 08:14 น. - comment id 631257
พี่กานต์ก็เขียนไปเรื่อยๆตามใจฝันค่ะ
27 พฤศจิกายน 2549 08:24 น. - comment id 631263
เรื่องอักษร กลอนนั้น ฉันหมั่นเขียน และพากเพียร เรียนร่ำ ตามคำสอน ที่ครูบอก แล้วก็จำ มาทำกลอน ให้ถูกตอน กฏฉันท์ฯ ที่มันควร
27 พฤศจิกายน 2549 09:08 น. - comment id 631279
สวัสดีค่ะคุณกระต่าย....... ก็เขียนเท่าที่เขียนได้ค่ะ... ถูกบ้างผิดบ้างตามแต่ใจนึก.... เป็นกำลังใจให้คนเก่งนะ
27 พฤศจิกายน 2549 11:33 น. - comment id 631318
เพราะรักชอบมอบรักจึงจักเขียน แต่วนเวียนร้อนใจโอ้ใครเหมือน มันร้อนรุ่มนุ่มเนื้อดั่งเกลือเยือน ช่างซ่อนเงื่อนเป็นปมต้องข่มใจ. แก้วประเสริฐ.
27 พฤศจิกายน 2549 12:49 น. - comment id 631371
เพราะ รักเธอเพ้อพร่ำจึงทำดี รัก ที่ดีมีให้ไม่ห่างหาย จึง ต่อสู้คู่กันไม่พรั่นภัย อยาก ทำให้ใฝ่ฝันเธอพลันจริง
27 พฤศจิกายน 2549 13:49 น. - comment id 631405
ทรุดตัวลงนอนปิดเปลือกตา ผละห้วงแห่งมายา....สู่สามัญ ชอบสองวรรคนี้จริงๆนะ
27 พฤศจิกายน 2549 15:40 น. - comment id 631451
ลึกลงไปใต้คำมีน้ำตา... วรรคนี้ คิดได้ลึกซึ้งจริงๆ น่ะค่ะ... :)
27 พฤศจิกายน 2549 18:31 น. - comment id 631513
ก้มหน้าก้มตาทำงานหรือก้มหน้าก้มตาเขียนกลอนจ๊ะ หนูกระต่าย
27 พฤศจิกายน 2549 20:03 น. - comment id 631520
เรื่องต่อเรื่องเรียงร้อยเป็นร้อยเรื่อง ใช่ปราดเปรื่องแต่ใจรักในอักษร จึงไม่ยอมจำพรากจากบ้านกลอน แถมแน่นอนชอบนักรักกวี ใช่ค่ะคุณผู้ญไร้เงา นั่นคือโลกแห่งความสุขเลยค่ะ เหรอจ๊ะ...อัสสุจ๋า...รีบมารับกำลังใจเลยจ๊ะส่งมาเยอะๆๆน่ะค่ะน้องอย่าแอบแวะส่งให้ใครข้างทางก่อนหล่ะ ดีน่ะว่า...ปิดเปลือกตาลง....ไม่งั้นยุ่งคนผีทะเลต้องกลายเป็นผีเร่ร่อน....ไม่เคยได้ยินว่าภาวนา ฝันดีน่ะค่ะ ได้ยินแต่ภาวนา ชนะจิตร...เจ้าค่ะ โห้พี่....สู้โว๊ยน่ะ...ใช้กับนักยกน้ำหนักน่ะค่ะอาจารย์.... เหรอจ๊ะคุณกุหลาบขาว....รักแต่อักษราเหรอจ๊ะ...แล้วไม่รักกาต่ายมั่งเหรอตัวเอง กระต่ายไม่มีอะไรเล็กๆค่ะคุณทางแสงดาวไม่เชื่อว่าค้นหาดูเองสิจ๊ะ รักนักเขียนไม่ผิดค่ะจะผิดตรงไม่รักค่ะพี่ไรไก่.....
27 พฤศจิกายน 2549 20:16 น. - comment id 631522
เพราะรักจึงอยากเขียน แต่ไม่รู้จะเขียนอย่างไร เพราะไม่มีอักษรตัวใดที่บรรลุคำว่ารัก ลงไปได้นอกจาก ......ร.เรือ ไม้หันอากาศ ก.ไก่
27 พฤศจิกายน 2549 20:24 น. - comment id 631523
ใช่ค่ะพี่กฤษ์เห็นมีกฤษ์มาเลยหลับตาปี๋ๆๆๆๆเลยอิๆๆ กระต่ายก็เขียนไปเรื่อยๆค่ะพี่กานต์เวลาเหนื่อยๆชอบเขียนกลอนแปลกดีค่ะ สวัสดีค่ะคุณเบรฟ ....กระต่ายคงต้องฝึกฝนอีกเยอะค่ะขอบคุณน่ะค่ะที่เคยให้คำแนะนำต่าย
27 พฤศจิกายน 2549 20:46 น. - comment id 631531
รีบมารับกำลังใจจากคุณลิลลี่ไวท์เลยค่ะ...ส่งมาให้หมดน่ะค่ะ ใช่ค่ะลุงแก้วในหลายส่วนเราเขียนมาจากส่วนลึกในใจเราเอง...สบายดีน่ะค่ะลุง แฮะๆๆ...พี่ชาติเล่นงี้ทุกที่....นู๊จะกลัวใจตุ๊บๆๆต่อมๆๆเห็นพี่ว่า...เสียวๆๆ...อิๆๆ... ขอบคุณน่ะค่ะพี่เอ๋...ที่เตือนว่าต่ายพิมพ์ผิดขอบคุณจริงๆๆในความน่ารักเสมอ ลึกใต้คำมีน้ำตา...เพราะว่าหลายบทเขียนทั้งน้ำตาค่ะพี่กุ้ง...จะลึกมากหล่ะเด๊ยวหาม่ะเจอ แหมแม่มดใจร้าย...ปล่อยนู๊มั่งเหอะ...ความสุขเล็กๆๆน้อยหนีงานนายมาแต่งกลอน..อิๆๆ
27 พฤศจิกายน 2549 20:49 น. - comment id 631532
อ้าว...อาจารย์ขา...มีการย้อนกลับมาแซวคำนี้บรรจุไว้ในตำรา...หลักสูตรทำดอกเตอร์..รึปล่าวหล่ะ..ตอบหน่อยจิ...นู๊อยากรู้เจ้าค่ะ..
27 พฤศจิกายน 2549 20:52 น. - comment id 631534
เอาน่า เขียนๆ ไป ใครไม่อ่านก็เอาไว้อ่านเองได้น่า
27 พฤศจิกายน 2549 20:53 น. - comment id 631535
อ้าว..ลืมเชาวได้งาย..อย่างอนน่ะค่ะ...ไม่น่ารักน่ะคนงอน..5555....
27 พฤศจิกายน 2549 20:58 น. - comment id 631538
อ้าวครูใหญ่...ธรรมดาค่ะ...แหมขอบจายยยยน่ะจ๊ะ...ให้กำลังใจกันสุดๆๆ...
28 พฤศจิกายน 2549 15:02 น. - comment id 631770
เพราะรักจึงเยี่ยมเยือน
28 พฤศจิกายน 2549 17:11 น. - comment id 631842
โห้...ร้ายจริงน่ะค่ะคุณก้าวที่กล้า...รีบมาขอเลยดีกว่ามั๊งงงงงงงงงงงงงง