เพราะเรา..ไม่ได้วิเศษ..วิโส..มาจากไหน ก็ร่ำไห้..ฟูมฟาย..ได้ซินะ... จะเก็บกลั้นทำไม..ล่ะน้ำตา... ปล่อยให้พลั่งพรูออกมา..รักษาใจ... เพราะเรา..หาใช่..เจ้าหญิง... ดูเหมือน..ในทุก ๆ สิ่ง..ไม่ใช่เรื่องง่าย-ง่าย มีทุกข์...มีร้อน..ต้องผ่อนคลาย... อย่าเก็บกลืนเอาไว้..คอยทำร้ายตัวเอง... เพราะเรา..หาใช่..เทวดา... จึงยังรู้สึก..เจ็บปร่า..ถ้าถูกเขาข่มเหง... มีสุข..มีทุกข์..มีครื้นเครง... เป็นคนเก่ง..คนดี..ใช่จะไม่มีน้ำตา... เพราะเรา..ก็แค่คน... มีสับสน..มีเศร้าซึม..มีเหว่ว้า.. อย่าไปถือ..โทษโกรธพาล..กาลเวลา... ให้รู้สึก..ไร้ค่า..ทำไม... เพราะเรา..คือเรา... จะหวังอย่างใครเขา..คงไม่ได้... ขอแค่รู้..อยู่เสมอ..ว่า..ฉันเป็นใคร... มองเห็นค่าของตัวเองไว้...เป็นพอ... **กำลังใจเล็ก-เล็ก จากบ่ะก้วยเตดค่ะ**
บ่ะก้วยเตด 24 พ.ย. 2549 10:34 น. - ID 95467 
1130
0
0
24 พฤศจิกายน 2549 12:50 น. - comment id 630520
ฉันก้อเป็นทุกอย่างที่บอก..... ภายนอกแสนอ่อนไหว ความร้ายกาจเก็บไซ่อนไว้ภายใน มิบอกใครให้รู้แต่ผู้เดียว
24 พฤศจิกายน 2549 17:46 น. - comment id 630634
บทกลอนดีมากชอบมาก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
