..๏ หากถูกคนกล่าวสยบสบประมาท คิดอาฆาตมุ่งร้ายให้หม่นหมอง ความรู้สึกบานปลายอาจก่ายกอง โปรดตรึกตรองถี่ถ้วนสิ่งควรเป็น กิจการภายหน้าจงท้าสู้ อย่าหดหู่เมื่อเขาเหยียบย่ำเข่น เฉกภูผาประสบภัยมิไหวเอน ถูกเขม่นเพียงใดไม่อินัง จงหนักแน่นหาญกล้าฝ่าอุปสรรค จงพิทักษ์หัวใจให้เข้มขลัง จงปรับสิ่งเลวร้ายคล้ายชิงชัง แปรเปลี่ยนเป็นพลังกำลังใจ อย่ารำลึกเรื่องราวเปลืองเปล่านั้น จงรังสรรค์ทุกอย่างกระจ่างใส ส่วนผรุสวาทหยามหมิ่นจากลิ้นใคร อย่านำไปปรุงจิตจนติดตรวน ดูแต่องค์สัมมาสัมพุทธเจ้า มารยังเคล้าวิบากลมปากผวน เทียบอะไรกับมนุษย์สุดแปรปรวน ทุกอย่างล้วนแจ่มชัดอนัตตา เถิด !! จงมั่นอุราด้วยกล้าแกร่ง สร้างกำแพงป้องภัยไม่ถือสา กำลังใจสร้างเองบรรเลงพา แล้วฟันฝ่าสู่เส้นชัยในบัดดล ๚ะ๛
3 พฤศจิกายน 2549 16:34 น. - comment id 623119
3 พฤศจิกายน 2549 21:07 น. - comment id 623185
เห็นด้วยทุกประการครับ อ่านแล้วนึกถึงกลอนคัวเองชื่อ "คมคำ" รักษาสุขภาพนะครับ เริ่มหนาวแล้ว
3 พฤศจิกายน 2549 21:40 น. - comment id 623198
ตะวันร้อนช่างตะวันฉันไม่สน ฉันเป็นคนเดินดินถิ่นของฉัน ยายพร้อมเดินดินไปด้วยกัน ช่างตะวันส่องไอร้อนก้ออ่อนแรง.... ..................... ก้าวเดินไปพร้อมกันด้วยใจมั่นคง
3 พฤศจิกายน 2549 22:16 น. - comment id 623215
เข้มแข็ง มีพลัง และชัดเจนดีจังกับบทสุดท้าย ชอบมากค่ะน้องอัลมิตรา
3 พฤศจิกายน 2549 22:25 น. - comment id 623219
คิดถึงเจ้าเคล้าสวรรค์สุดพรั่นนรก แล้งหัวอกหมกช้ำระกำสรวง ดูโดดเดี่ยวเศร้าหมองดุจต้องลวง ข้าเป็นห่วงดวงใจจนให้ระบม....อิอิ แก้วประเสริฐ.
4 พฤศจิกายน 2549 02:06 น. - comment id 623241
AMEN! Hallelujah. That gave me a lifted.
4 พฤศจิกายน 2549 10:26 น. - comment id 623295
อ่านแล้วเหมือนเป็นซีรี่ต่อจากกลอนพี่ดอกแก้วเลยนะลิง.... ....ไปลอยกระทงกันนะ....
4 พฤศจิกายน 2549 11:39 น. - comment id 623341
สวัสดีค่ะ คุณอัลฯ หนักแน่น และมั่นคง...
4 พฤศจิกายน 2549 15:35 น. - comment id 623411
พลังแห่งกำลังใจเป็นสิ่งสำคัญกับเราทุกคน เสมอค่ะ.... แวะมาทักทายนะค่ะ...
5 พฤศจิกายน 2549 09:43 น. - comment id 623524
เห็นด้วยจ๊ะ กำลังใจต้องสร้างด้วยตัวเองก่อนถึงจะแข็งแกร่ง
5 พฤศจิกายน 2549 22:08 น. - comment id 623690
คุณบุญสิตา .. สวัสดีค่ะ คุณเฌอมาลย์ .. เพียงแค่บททดสอบหากรอบรู้ อย่าหดหู่เงียบเหงาหรือเศร้าหมอง สุขอยู่ที่หัวใจได้ครอบครอง หรือกลัดหนองร่ำไห้เลือกได้เอง คุณกวีปกรณ์ .. พยายามดูแลตัวเองอยู่ค่ะ ๗๒ ชั่วโมงที่ผ่านมา หลับไปราว ๆ ๔๐ ชั่วโมงเอง .. คุณยายแม่มด .. :) เรื่องใดใดที่เป็นไปในโลกนี้ ล้วนมากมีสารพันแหล่งปัญหา คิดอยู่สุขสุขฤๅได้ในทุกครา ที่แล้วมาความผิดเพี้ยนบทเรียนเรา พี่ดอกแก้ว .. หลายวันก่อนได้มีโอกาสสนทนากับสหายท่านหนึ่ง สอบถามสารทุกข์สุขดิบกันธรรมดา แล้ววกมาถึงเรื่อง ความคาดหวัง-ความผิดหวัง อัลมิตราให้ความเห็นว่า ถ้าตั้งไว้เป็นศูนย์ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้ามา ถือว่ากำไร ถ้าตั้งไว้ลิบลิ่ว เมื่อสิ่งที่เข้ามา ไม่เอื้อให้ถึงความสมประสงค์ ก็จะรู้สึกผิดหวัง เป็นการสนทนาที่ทำให้รู้สึกผ่อนคลาย เหมือนได้เปิดใจกับผู้เข้าใจ อย่างน้อย ก็ไม่ทำให้อัลมิตราคิดว่า โลกนี้ไม่แล้งร้อนจนเกินไปนักค่ะ เกิดจากศูนย์ตั้งค่ามาแต่เริ่ม แล้วจึงเสริมนานามาทบใส่ แม้นผิดคาดกลับโกรธถือโทษใคร แท้หัวใจตนหย่อนผ่อนระวัง คุณแก้วประเสริฐ .. กลอนเข้ากับบรรยากาศดีจัง ฮ้าวววว คุณOra .. กลอนนี้แด่ทุก ๆ คน รวมถึงออร่าและอัลมิตราด้วยจ๊ะ คุณบินเดี่ยวฯ .. น้ำมูกไหลย้อยอยู่ ไม่ได้ไปลอยกระทงหรอก ว่าแต่ว่า .. ไม่กลัวติดหวัดเหรอ ตอนนี้ ตะหมูกถลอกไปหมดแล้วเนี่ย คุณแมงกุ๊ดจี่ .. ขอบคุณค่ะ ที่เข้าใจ คุณลิลลี่ขาว .. กำลังใจที่มาจากความบริสุทธิ์ใจย่อมก่อให้เกิดพลังมากมายค่ะ คุณโคลอน .. ใช่แล้วค่ะ อัลมิตรากำลังนึกภาพทารกน้อยกำลังหัดยืน หัดเดิน ซึ่งก็คงไม่มีใครที่ไม่เคยล้ม หากผู้ใหญ่มัวแต่โอ๋และพยุง ก็ไม่แน่นักว่า ทารกน้อยนั้นจะเติบโตกล้าก้าวได้อย่างมั่นคงเมื่อใด