....สมัยก่อนแม่ข้าฯ คราน้ำท่วม อกนั้นอ่วมกิ้งกือแดงแฝงอักโข ออกจากรูจากดินดิ้นกองโต ต่ายยั้วเยี้ยชวนโมโห แม่โกรธา ....ไปเร่งไล่บี้มันเห็นกันทั่ว ต้องล้อมรั้ว กางมุ้ง ยุ่งโทสา บ้านก็มีมุ้งลวดอวดเต็มตา กิ้งกือบ้าแดงเถือกเลือกไต่วน .....เมื่อข้าฯ เล่าให้ย่าฟัง ท่านนั่งนิ่ง ดูเกรงกริ่งน้ำท่วมโกลาหล คล้ายเมื่อปีแปดสี่มาประจญ บอกทุกคน "กึ้งกือเตือน" อย่าเชือนแช ข้าฯ จึงกลับมาอบรมบ่มมารดร แต่ท่านย้อน "กิ้งกือบ้าข้าฯไม่แห่" ปีนั้น(18 -21)น้ำท่วมรุดสุดตาแล ปลาว่ายแช่ห้องรับแขกแบกแต่โคลน จึงวันนี้ที่ได้ยินเรื่องแมงบุ้ง ตอมบ้านยุ่งกรุณาอย่าหักโค่น เขาหนีน้ำมาเยือนเตือนให้โจน อย่าเมามัวเล่นโขนละเม็งละคร .....ข้าฯ ก็เตือนเพื่อนพ้องพี่น้องแล้ว ตัวข้าฯมิกาจแกล้วดังแต่ก่อน ได้แต่ปลง สังขาร ทุกวารวอน เก็บข้าวของขึ้นดอนให้เร่งมือ ปล่อยมันไปของนอกกายมิวายหวัง หากน้ำมาบ่าคลั่งดังแจ้งสือ ก็ ช่างมัน อดีตนั้นเราฝึกปรือ ไปแย่งยื้อ โกงใคร จึงไม่คง หากมิพบขโมยโจรก็โดนหลอก หรือช้ำชอกหลวงทวงสิ่งประสงค์ หรืออัคคีไหม้มอดวอดวายลง หรือวาตะโหมส่ง วารีนอง เพราะใน โลก คือ โลกะ นะ สหาย ต้องวอดวาย แตกพัง ยั้ง จิต หมอง อย่าเคืองขุ่นวุ่นว่า ตั้งท่าปอง จงประคองใจไว้ปลงให้เป็น มาเลย..น้ำ... หากยังทันหันคว้าอย่าประมาท คนแก่เขาคิดคาดด้วยเคยเห็น เราหนุ่มสาว ทุกก้าว มิยากเย็น รีบรุดเข็นขนของ ย้ายกองเรือน ทักเขาแล้ว ตัวเรา ก็เศร้าสร้อย ของคงลอย เท้งเต้ง กริ่งเกรงเกลื่อน เพราะมิใช่บ้านเราจึงแชเชือน จะย้ายเคลื่อนทางใดก็ติดตัน ปล่อยมันไปไม่คิดจิตอย่าข้อง หากน้ำนองล้นอ่วมท่วมบ้านฉัน จะมองดูสิ่งของกองไว้นั้น จมใต้น้ำ "ช่างมัน" ใช่ของเรา เมื่อ เกิดมา สามสิบสอง ปองติดไว้ ของอะไร แบกไป ก็โง่เขลา มีแต่แขน ขาหัว ตัวกับเงา เกิดมาเปล่า ตายเปล่า เชิญเอาไป เตือนเพื่อนแล้วตัวเราก็ปลดปลง หากประสงค์ทำลายสลายใส่ ก็เชิญเถิด ดาหน้า มาไวไว จะนั่งมอง ตาใส ให้เหมือนปลา ตื่นมาวันนี้ ในบ้านสวนนนท์ มองไปเรือนชั้นเดียวเก่าที่เราเคยอยู่ ขนสมบัติไปอัดไว้ที่นั่นเพราะเรือนนี้ไม่มีที่ว่างจะวาง ครั้นนึกถึงเวลาน้ำท่วมบ้านแม่ ข้าวของเรา เปียกแฉะ พลัดหายกระจายหมด ก็ปลง ไม่อยากคิดอะไร จะทิ้งก็ยังไม่อยากทิ้ง เพราะล้วนสิ่งที่ซื้อหามาด้วย น้ำเงินน้ำพักน้ำแรงทำงานหลายสิบปี ช่างมัน ดูมันกองอยู่ตรงนั้น ช่างมัน แล้วก็มาเขียนเตือนเพื่อนทุกคน ส่วนตัวเรา เตือนไปก็ไร้ที่เคลื่อนย้ายอีกแล้วหนอ ปลงไว้ ณ เพลา ๑๑:๒๕ นาฬิกา วันอังคาร ๑๙ กันยายน พุทธศักราช tiki_ทิกิ
19 กันยายน 2549 11:56 น. - comment id 607470
ขอนำข้อความเก่ามาตอบเพื่อนที่นี่เลยนะคะ 13 : บรรดาเสี่ยหรือพ่อเลี้ยงที่หากินกับการตัดไม้ทำลายป่าก็มีอยู่ไม่กี่คน ก็รู้กันทั่วไป บ้างก็ตายโหง ถูกเลือดในอกซ่าตายก็มีกรรมตามทันกันทั้งนั้นตัวสำคัญ ๆ ได้เป็นรัฐมนตรีก็มาก ประชาชนก็ทนจัง เลือกตั้งมันก็ได้ทุกทีเขียนกลอนด่าให้ยาวถึงเชียงใหม่มันก็ไม่สะทกสะท้าน อิอิ ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน) 16 ก.ย. 49 - 13:18 เป็นอย่างนั้นจริงๆ คุณ ฤกษ์ พูดไปสองไพเบี้ย ต้องให้ญาติโกโหติกาเขาน้ำท่วมตาย กันทั้งบ้าน ก็อาจรู้สึก หรือไม่รู้สึก ก่นด่าฟ้าฝนไปตามเคย ลืมไปว่า ต้นเหตุมันมาจากไม่รักษา ป่าเขาต้นน้ำ ที่รากเขาช่วยชอนไช ดูดซับน้ำป่าให้เรา เฮ้อ # 14 : ธรรมชาติมักให้สิ่งที่สวยงามต่อมนุษย์ ก็ต่อเมื่อมนุษย์ดูแลรักษาธรรมชาติ ธรรมชาติจะทำลายมนุษย์ก็ต่อเมื่อมนุษย์ทำลายธรรมชาติ คงจะเป็นเช่นนี้กะมัง ผู้หญิงไร้เงา 16 ก.ย. 49 - 14:49 มนุษย์เรา ทำงาย ธรรมชาติจริงค่ะ
19 กันยายน 2549 15:20 น. - comment id 607547
สมัยก่อนแม่ข้าฯ คราน้ำท่วม อกนั้นอ่วมกิ้งกือแดงแฝงอักโข ออกจากรูจากดินดิ้นกองโต ต่ายยั้วเยี้ยชวนโมโห แม่โกรธา แค่อ่านยังขนลุกเลยค่ะ
19 กันยายน 2549 16:01 น. - comment id 607572
สะท้อนความรู้สึกจังค่ะ
19 กันยายน 2549 18:34 น. - comment id 607632
ตอนนี้ก็กลุ้มใจเรื่องปัญหาน้ำท่วมอยู่ค่ะ
19 กันยายน 2549 18:35 น. - comment id 607633
ฤ ชาวบ้าน เป็นเพียง แพะรับบาป ก่อนเคยกราบ แทบเท้า ก่อนสรรหา ซ้ำคุยโผง จะคอย พัฒนา เข้าสภา เป็นอีกคน นะคนเรา เสียงสนั่น ลั่นพงไพร ให้ฉงน มองเลื่อยยนต์ โค่นไม้ ทั่วทิวเขา ป่ายิ่งตาย ใครยิ่งโต ลองคิดเอา คนที่เศร้า คือชาวบ้าน รับผลกรรม... สวัสดีค๊าบ คุณทิกิ.. อ่านกลอนแล้ว ผมนึกถึงตอนแมงสาบหนีน้ำอ่ะครับ แล้วขึ้นมาเกาะที่ผนัง เป็นแผงหนาๆ หลายร้อยตัวเลย .. นึกภาพแล้ว สยิวกิ๊วเลยคร้าบบ อิอิ
19 กันยายน 2549 20:20 น. - comment id 607679
ไม่อยากให้เกิดภัยธรรมชาติ ไม่อยากให้เกิดอากาศเป็นพิษนั่น ไม่อยากให้สามชายแดนต้องฆ่าฟัน ไม่อยากให้เกิดทั้งนั้นสิ่งไม่ดี ช่วงนี้ภัยธรรมชาติ ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน เยอะแยะไปหมด เศร้าจัง ยิ่งระเบิดลงสามจังหวัดชายแดนภาคใต้อีก พูดแล้วเศร้าเนอะ
19 กันยายน 2549 23:21 น. - comment id 607713
คุณ เพียงพลิ้วคะ .....ยังจำความยาวขนาดสามเซ็นต์พ ของพวกมันได้ค่ะ... .....แล้วมันก็กัดด้วย มันเข้าไปในเพดานมุ้งได้ด้วยค่ะ...น่าสงสารคุณแม่จังเลย ช่วงนั้น ท่านเกือบบ้าตาย
19 กันยายน 2549 23:29 น. - comment id 607714
คุณ แมงกุ๊ดจี่คะ สถานะการณ์น้ำท่วมประเทศนี้มัน ทำลายเศรษฐกิจ จิตใจประชาชน อย่างไม่อาจให้อภัยได้ ....ใครๆต้องช่วยกันค่ะ คุณ น้องกระต่าย พี่เห็นข่าวด้านนี้ตลอดใจเป็นห่วงเสมอค่ะ ไม่อยากให้พี่น้องแถบนี้มีอันตรายใดใด
19 กันยายน 2549 23:31 น. - comment id 607724
คุณ กระบี่รับใช้ .......บางอย่างกำลังหมดไป ใจประชาคงสร่างซาความระทม .......คุณ ผู้หญิงไร้เงาคะ .....ทุกอย่างคงสงบในคืนนี้และ วันสองวันนี้ค่ะ
20 กันยายน 2549 09:49 น. - comment id 607798
โทรกริ๊กเดียวถึงวัดสวนแก้ว ก็เรียบร้อย หน่วยขนของก็จะมาเอาไป คนอื่นได้ประโยชน์ วัดก็ได้ประโยชน์ด้วย อิอิ ว่าง ๆ ไปดีพาสเมนสโตร์ของท่านบ้างจิอยู่นนท์บุรีเหมือนกันนี่นา อิอิ
20 กันยายน 2549 15:07 น. - comment id 607856
ขอขอบคุณ คุณฤกษ์ ผู้เบิกความ ให้เห็นตามคำแนะแวะเวียนหา ยังมิได้สำรวจฤาตรวจตรา ว่าสิ่งของมีค่ามีเท่าใด 0000000000000000000000
20 กันยายน 2549 18:52 น. - comment id 607907
ตอนนั้นยังเรียนหนังสือชั้นประถมค่ะ..น้ำท่วม มาถึงฟุตบาทของโรงเรียนไส้เดือนขึ้นมากองกัน เต็มฟุตบาทเลยค่ะ...ขนลุก...บรื๊อ.....
20 กันยายน 2549 21:01 น. - comment id 607961
คุณ น้องกุหลาบคะ พวกเรามักรังเกียจสัตว์ตัวเล็กๆ ยั้วเยี้ย พวกนี้ค่ะ แต่พวกผู้ชายที่เขาขุดดินเอาไปทำเป็น เหยื่อตกปลา เขาเฉยๆ แหะ ถ้าเราเห็นทีไร แม้นตัวเดียวก็สยองค่ะ