ตะวันจะลับขอบฟ้า

30 กรกฎาคม 2549 01:32 น. - comment id 593744

คนเราก็ต้องอ่อนแอกันบ้างเป็นธรรมดา

เราจะเข้มแข็งได้เหรอ ถ้าไม่เคยอ่อนแอ

บางที่เราก็ต้องเรียนรู้ และอยู่กับความอ่อนแอบ้างนะค่ะ

แวะมาทักทายนะค่ะ

TAMMAPIWAT

30 กรกฎาคม 2549 01:49 น. - comment id 593746

ลุ่มน้ำ

30 กรกฎาคม 2549 02:17 น. - comment id 593749

มาเป็นหนังจีนเลยท่านเอี๊ยบไค

แสงไร้เงา

30 กรกฎาคม 2549 03:58 น. - comment id 593760

เงียบคะ เงียบจริง ๆ คะ
นั่งอยู่ออฟฟิตคนเดียว เงียบจริง ๆ
ได้เสียงลมหายใจของตัวเองด้ว อิอิ

ตัวเล็ก

30 กรกฎาคม 2549 04:26 น. - comment id 593770

ท่ามกลางความเงียบงัน
จิตข้านั้นกลับหวั่นไหว
มิรู้หรอกเพราะอะไร
บอกมิได้ทำไมกัน

โอ้...ช่างเงียบงันนัก
คนรู้จักชักเหหัน
มองข้ามความสัมพันธ์
ครั้งกระนั้นฉันและเธอ

ไม่มีวี่แววแว่ว
อดีตแล้วแป้วใจเก้อ
เงียบงันฉันละเมอ
คิดถึงเสมอเธอคนเดิม

ผู้ชายตัวเล็ก

30 กรกฎาคม 2549 04:29 น. - comment id 593772

วนมาแซว  (คนแถวนี้)  
\"เงียบคะ เงียบจริง ๆ คะ
นั่งอยู่ออฟฟิตคนเดียว เงียบจริง ๆ
ได้เสียงลมหายใจของตัวเองด้ว อิอิ\"

ยังดีนะที่ได้...เสียงหายใจของตัวเอง  ไม่งั้น  ออฟฟิตนั้นจะวังเวงยิ่งกว่านั้นร้อยเท่าพันทวีทีเดียวเชียวล่ะ

แสงไร้เงา

30 กรกฎาคม 2549 04:43 น. - comment id 593776

ฮ่วย ...คนอีหยั่งวะ.....

บ่ได้ทำงานแล้วจ้า ออกจากออฟฟิตแล้ว....
มานั่งเล่มคอมที่บ้านแล้ว...
นอนฟังเพลงแล้ว อิอิ..สบาย อิอิ...
มาฟังนำกันบ่ พ่อใหญ่ตัวเล็ก...

แดดเช้า

30 กรกฎาคม 2549 09:29 น. - comment id 593795

พี่รุ่งมักได้ยินเสียงความเงียบยามค่ำคืนบ่อยๆ

เป็นความสงบอย่างประหลาด ...
และดีจริงๆ เลยนะคะ 

เหมือนๆ ความเงียบนิ่งที่เงียบแม้กระทั่งเสียงความคิดของตัวเองนั่นน่ะ จะทำให้เราได้ความรู้ที่เกิดจากสัมผัสทางใจได้มากขึ้น

เราวุ่นวายกับความเสียงดังของความคิดมานานแล้ว ลองฟังเสียงความเงียบในความคิดของเราเองมั่งสักครั้ง ก็ดีนะ น้องนะ


มาทักทายค่ะ ... ไม่ได้คุยกันนานเลย : )

เรนเวอร์ชั่นโมเมจัง กาละมังกาลาแม..

30 กรกฎาคม 2549 09:32 น. - comment id 593796

.. ความเงียบในห้อง..
คล้ายสีทองส่องมองเห็น..
  จิตใจสับสนซ่อนเร้น..
หยุดละเว้น..ก็จะเห็นจิตของเรา..
     เหตุและผล..
ต้องคิดค้นในเรื่องราว..
  ความเงียบคือแสงของดวงดาว..
ย้ำสืบสาวให้เรานั้น.. เข้าใจ..
   วันนี้เหนื่อยและล้า..
ไม่อยากเสียน้ำตา..ให้กับใคร..
  เพียงแค่น้ำตาที่หลั่งไหล..
อยากร้องไห้..บอกพี่ชาย..
    ในห้องแคบแคบ..
ก็แค่แนบรูปนั้น..ติดข้างกาย..
  ไม่กล้าบอก..กลัวพี่ว่าเรนวุ่นวาย..
เสียฟอร์มตาย!..เรนอายพี่ชายจัง....
     ...
    เรนขออนุญาต.. แจมบทกวีนะคะ..
แบบเรนหัดเขียนเป็นเรื่องเป็นราว..

    ซาแว้ปป..

ผู้ชายตัวเล็ก

30 กรกฎาคม 2549 12:04 น. - comment id 593844

ขออนุญาตเจ้าของกระทู้  แวะมาแซวคนแถวนี้อีกที  (เพราะถูกพาดพิงน่ะ)

\"ฮ่วย ...คนอีหยั่งวะ.....
บ่ได้ทำงานแล้วจ้า ออกจากออฟฟิตแล้ว....
มานั่งเล่มคอมที่บ้านแล้ว...
นอนฟังเพลงแล้ว อิอิ..สบาย อิอิ...
มาฟังนำกันบ่ พ่อใหญ่ตัวเล็ก...\"

หย้านแหม่นมาฮอดแล้ว  แนวหนีไหว่ ๆ  พุ้นแล้ว  แนวบ่สมมาตรแม้นแฟนเจ้าสิเหล่าเคือง...หล่าเอย
สิให้ฟังอีหลีนั้น  หยับหากันวันละหน่อย...เนาะหล่าเนาะ  ได้เวลาเหมาะเจาะ  พอสมควรจั่งกล่าวเอิ้นเชิญฟังพร้อมร่วม...ดอกฮ่วมกัน...คำเอย
ตกกะเทินได้ลงเล่น  อดสากวนให้มั่นขุ่น  บัดว่ากวนขุ่นแล้ว  ซิวกุ้งหากสิงอม...ดอกนา

อืม...ร้อนจัง  จะฟังเพลงตากแดดหรือไงน้อ...ท้อใจหลายเด้

แถมอีกนิด  ติดใจกลอนไซเรน...
...ความเงียบราบเรียบสงบ
บรรจบครบครันวันเหงา
อนาถใจนักรักเรา
ต้องเศร้าโศการะทม

ให้ตายยอดรักผลักอก
ตระหนกตกใจขื่นขม
ตัดใจชายเลวเอวกลม
มิสมมาตรแม้นแฟนควง

ไปดีที่รักหากมั่น
สวรรค์ชั้นใดไม่ห่วง
ที่ชอบชอบเถิดคนลวง
มิหวงห้วงใจไปเลย

หากใจไม่เห็นเป็นค่า
จากลาตรงนี้พี่เอ่ย
ไม่ต้องหมองช้ำทรามเชย
เปรียบเปรยดังฝันผ่านคืน

ซั่นดอกวา

เด็กอยากศิลป์

30 กรกฎาคม 2549 12:46 น. - comment id 593853

มาดูแล้วนะจ้ะ แต่งกร แต่งเพราะเหมือนเดิมเลย 

กวีปกรณ์

30 กรกฎาคม 2549 16:53 น. - comment id 593891

ดีคร้าบทุกคน แต่งกลอนนี้ไม่ได้ดูหนังจีนมานะคับ แต่อยากขีดเขียนอะไรไร้รูปสักนิด
ที่แฝงความคิดบ๊อง ๆ ปนอ่อนไหวได้

แต่เข้ามาอ่านเห็นกระทู้คึกครื้น สงสัยจะไม่เงียบแว้วม้าง

แสงไร้เงา

31 กรกฎาคม 2549 05:49 น. - comment id 593981

" ขออนุญาติเจ้าของกระทู้อีกทีนะคะ \"

อ้อ พ่อใหญ่ตัวเล็กมื้อนี้ขอไว้แค่นี้ก่อน มื้อหน้าสิมาเอาคืน..
เถียงบ่สู้คนอีกหยังจ่มเก่งแท้...
จ่มเก่ง ๆ แบบนี้ต้องสยบด้วยสันแข้ง ๆๆ อิอิ



\" ขอบคุณ เจ้าของกระทู้คะ  \"

แมงกุ๊ดจี่

31 กรกฎาคม 2549 08:24 น. - comment id 594008

สวัสดีค่ะ   

เงียบแบบเรียบง่าย...
ทำให้จิตใจสบาย   และสามารถได้ยินชัด ๆ  สิ่งที่ใจต้องการ...