เพื่อนๆทุกท่านครับ ร้อยกรองบทนี้ ผมเขียนไว้วันที่ ๑๑ เมษายน โดยได้แรงบันดาลใจ จากบทกวีของ ท่านคมทวน คันธนู ซึ่งท่านอ่าน ณ สะพานมัฆวาน (คราวชุมนุมประท้วงนายกทักษิณ) แล้วทางผู้จัดการนำขึ้นเวปไซท์ http://www.managerradio.com/Radio/DetailRadio.asp?program_no=1002&mmsID=1002%2F1002%2D1736%2Ewma&program_id=3651 ผมจึงนำมาเขียนร้อยกรองชื่อ ที่รัก เมื่อวานนี้เอง ผมตั้งใจจะเอาบท ที่รัก มาลงที่นี่ ความคิดหนึ่งก็ผุดแวบขึ้น นั่นก็คือ ผมน่าจะแก้จากที่รักให้เป็นเพื่อนรัก เพื่อถือโอกาสขอบพระคุณเพื่อนๆทุกท่าน ผู้มีอุปการคุณแก่ตราชูเสมอมา เลยออกมาเป็นร้อยกรองบทนี้ครับ เพื่อนรัก มาณวกฉันท์ ๘ ปางขณะเปลี่ยว เดี่ยวจรเดิน คล้ายคิริเขิน ขวาง ณ นิคม เงาชรงำ หงำวิถิงม ท้อเพราะระทม หมองพะกมล ยามดนุยั่น หวั่นมนะไหว หวังมละไว้ ไหวอลวน เศร้าจิตโทรม โถมปะทะทน หาระยะหน แห่งบมิเห็น คราอุระครั่น พลันภยเพียบ ถมแหละประเทียบ เยียบพยุเย็น โหดพิษเหี้ยม เปี่ยมกลิเป็น ขวากระกะเข็ญ ขวางบถไคล ผ่านยลพบ สบสขิซึ่ง ตราฐิตตรึง หนึ่งปิยะใน- ทรวงปิติสันต์ ปันรติไป ส่องกระจะใส โศกสิก็ซา รวมพละเรา เร้าพิริย์เร่ง ปลั่งรวิเปล่ง เปรมสุขปรา- โมทย์วิถิใหม่ ใยหทยา ขึงมรคา เคียงจิระคง กลอน เพื่อนรัก... จงมั่นหลักไม่เลือนหรือเลื่อนหลง ท้อแท้ไยภัยยิ่งถ้าหยิ่งยง เราดำรงรักร่ำเด่นดำรู เพื่อนรัก... ศรีกับศักดิ์แสดงส่อยามต่อสู้ เมื่อกองกรานกร้านเกรี้ยวกร้าวเกรียวกรู ขอเรารู้เร่งเร้ารักเราเรียง เพื่อนรัก... อย่าลาญทักทบท่าวถอยเท้าเที่ยง ผองเพื่อนพรูอยู่พร้อมยังล้อมเพรียง ก้าวไปเคียงคอยประคองเผ่าผองคน เพื่อนรัก... ถึงแสนม่าน, ล้านมรรค อะดักหม่น มีแพรวดาวพราวดาอาภาดล เพื่อเราด้นดั้นได้ครรไลเดิน เพื่อนรัก... อาจหนาวนัก, เหนื่อยนาน เป็นกาลเนิ่น แต่ธงฉานชาญโชคยังโบกเชิญ มาเถิดมา...อย่าเมิน...จงเดินมา เพื่อนรัก... เมื่อเราฝักใฝ่ฝันมุ่งมั่นฝ่า พ้นล่อลวงบ่วงเล่ห์, ผ่านเวลา ย่อมถึงฟ่องท้องฟ้าที่เฟื่องฟู เพื่อนรัก... เราพร้อมพรักพลพลันเมื่อผ่านผลู มาลาปรุงจรุงปราณดวงมาลย์ปรู จักร้อยหรูเรียงรัน...กำนัลเรา ____________________________________________
ตราชู 26 พ.ค. 2549 08:36 น. - ID 89636 
1646
1
0
26 พฤษภาคม 2549 18:18 น. - comment id 579836
มิ่งมิตร ฉันเพียรคิดคำกลอนเพื่อวอนว่า ตอบสะท้อนความอ่อนไหวในแววตา สื่อภาษาสู่มิตรจิตซื่อตรง บันดาลใจในคำของมิตรรัก ยังทอถักให้เขียนเพียรประสงค์ อยากทักทายหมายให้รู้สิ่งจำนง จะมั่นคงตามอ่านผลงานคุณ แม้มิได้เร้นคำลำนำกลอน อย่าท้อก่อนเขียนเถิดจะเกื้อหนุน เปิดอ่านงานของมิตรคิดค้ำจุน มิตรได้บุญเพียงใดรู้ไหมนะ หลายจุดแห่งประกายฉายแววคิด ฉันได้จากอักษรประดิษฐ์คิดสละ ทุกถ้อยเรียงสำเนียงพ้องสื่อภาระ ที่ฉันจะสืบหน้าที่ให้ดีนัก มิ่งมิตร ในดวงจิตสว่างกลางอุปสรรค ฉันจึงร่ำคำตอบมอบมาทัก หมายรู้จักให้พากเพียร ... เขียนต่อไป
27 พฤษภาคม 2549 09:33 น. - comment id 579915
7 มกราคม 2550 16:39 น. - comment id 643986
อย่าอ่านนะขอร้อง ความลับมาบอก เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น เคยมีเด็กถูกฆ่าตายที่ห้องนำของภารโรง แต่ไม่สามารถหาต้นเหตุของคดีได้ จึงได้ปล่อยร่างไร้วิญญานของเด็กน้อยทิ้งไว้ ณ ที่เดิม ไม่มีการทำพิธีอะไรทั้งสิ้น วิญยาณของเด็กจึงล่องลอยวนเวียนอยู่ในรร. เป็นเวลาหลาย10ปี จนวันหนึ่งได้มีกลุ่มน.ร. หญิงเข้าไปในห้องนำนั้นเพื่อหวังจะแกล้งภารโรง จึงได้พบวิญยาณของเด็กน้อยกำลังไต่ไปตามเพดาน พร้อมแสยะยิ้มให้ พวกเทอกลัวมากรีบวิ่งออกจากห้องน้ำ แต่เพื่อนคนหนึ่งพลันไปเหยียบแอ่งน้ำที่พื้นเข้า จึงได้ล้มและไปสะดุดขาของเพื่อนอีกคนหนึ่งเข้า เพื่อนคนนั้นได้จับแขนของอีกคนไว้จึงล้มกันมาเป็นทอดๆและหัวฟาดพื้นตายหมด วิญยาณของพวกเขาจึงวนเวียน ณ ที่แห่งนั้นตลอดไป จงส่งต่อไปอีก20 กระทู้ ภายใน 7ชม. ต่อแรกเราก็ไม่เชื่อหรอกแต่เพื่อนเราประสบอุบัติเหตุไปแล้ว 5คนตั้งแต่เรา บบบบ
21 มกราคม 2550 17:22 น. - comment id 648106
อย่าอ่านนะขอร้อง ความลับมาบอก เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น เคยมีเด็กถูกฆ่าตายที่ห้องนำของภารโรง แต่ไม่สามารถหาต้นเหตุของคดีได้ จึงได้ปล่อยร่างไร้วิญญานของเด็กน้อยทิ้งไว้ ณ ที่เดิม ไม่มีการทำพิธีอะไรทั้งสิ้น วิญยาณของเด็กจึงล่องลอยวนเวียนอยู่ในรร. เป็นเวลาหลาย10ปี จนวันหนึ่งได้มีกลุ่มน.ร. หญิงเข้าไปในห้องนำนั้นเพื่อหวังจะแกล้งภารโรง จึงได้พบวิญยาณของเด็กน้อยกำลังไต่ไปตามเพดาน พร้อมแสยะยิ้มให้ พวกเทอกลัวมากรีบวิ่งออกจากห้องน้ำ แต่เพื่อนคนหนึ่งพลันไปเหยียบแอ่งน้ำที่พื้นเข้า จึงได้ล้มและไปสะดุดขาของเพื่อนอีกคนหนึ่งเข้า เพื่อนคนนั้นได้จับแขนของอีกคนไว้จึงล้มกันมาเป็นทอดๆและหัวฟาดพื้นตายหมด วิญยาณของพวกเขาจึงวนเวียน ณ ที่แห่งนั้นตลอดไป จงส่งต่อไปอีก20 กระทู้ ภายใน 7ชม. ต่อแรกเราก็ไม่เชื่อหรอกแต่เพื่อนเราประสบอุบัติเหตุไปแล้ว 5คนตั้งแต่เรา บบบบ
21 มกราคม 2550 17:22 น. - comment id 648107
อย่าอ่านนะขอร้อง ความลับมาบอก เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น เคยมีเด็กถูกฆ่าตายที่ห้องนำของภารโรง แต่ไม่สามารถหาต้นเหตุของคดีได้ จึงได้ปล่อยร่างไร้วิญญานของเด็กน้อยทิ้งไว้ ณ ที่เดิม ไม่มีการทำพิธีอะไรทั้งสิ้น วิญยาณของเด็กจึงล่องลอยวนเวียนอยู่ในรร. เป็นเวลาหลาย10ปี จนวันหนึ่งได้มีกลุ่มน.ร. หญิงเข้าไปในห้องนำนั้นเพื่อหวังจะแกล้งภารโรง จึงได้พบวิญยาณของเด็กน้อยกำลังไต่ไปตามเพดาน พร้อมแสยะยิ้มให้ พวกเทอกลัวมากรีบวิ่งออกจากห้องน้ำ แต่เพื่อนคนหนึ่งพลันไปเหยียบแอ่งน้ำที่พื้นเข้า จึงได้ล้มและไปสะดุดขาของเพื่อนอีกคนหนึ่งเข้า เพื่อนคนนั้นได้จับแขนของอีกคนไว้จึงล้มกันมาเป็นทอดๆและหัวฟาดพื้นตายหมด วิญยาณของพวกเขาจึงวนเวียน ณ ที่แห่งนั้นตลอดไป จงส่งต่อไปอีก20 กระทู้ ภายใน 7ชม. ต่อแรกเราก็ไม่เชื่อหรอกแต่เพื่อนเราประสบอุบัติเหตุไปแล้ว 5คนตั้งแต่เรา บบบบ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
