หมอกระลอกหอบลมมาห่มฟ้า ยามมืดมาบดบังหวังได้เห็น ร้าวรอยช้ำย่ำเหยียบเทียบนวลเพ็ญ ดาวยังเย็นย้ำยอกเหมือนตอกตำ แอบพิศจันทร์ฝันถึงจันทร์หนึ่งดวง เคยแจ่มช่วงหวานหวามยามพลบค่ำ หรือหมอกเมฆกระแทกลมขื่นขมคำ จันทร์จึงช้ำชอกนักสุดหนักใจ ยามลมหวนรัญจวนครวญเพ้อหา ลมปากพาเรรวนจนหวนไห้ จันทร์เจ้าขา ... อาจล้าบ้างคว้างฟ้าไกล อยากปลอบขวัญห่วงใย ... ได้แต่มอง ไม่กล้ายิ้มยามจันทร์นั้นโศกเศร้า ไม่กล้าเคลื่อนเงื่อนเงาคราวค่ำหมอง ได้แค่คิดพิศเพลินเกินหมายปอง เป็นแค่คนจับจ้องจองนวลจันทร์ ซ่อนนวลเอยเชยชื่นเพียงคืนนี้ ฟ้าโปร่งดีจันทร์แจ่มแย้มรับขวัญ ขอเพียงหนึ่งซึ้งซาบอาบแสงนั้น แสงพร่างพรรณแพรวงามยามจันทร์ทอ เผยเถอะจันทร์ ... ฉันยังรอพอซึ้งรัก ในคืนหนักหน่วงล้ากล้าเกิดก่อ เพื่อมืดมิดชิดเชยหวังพร่างละออ อย่าเก็บพ้อลมปากจากใครเลย หมอกระลอกหอบลมมาห่มฟ้า ขอจันทร์กล้าเจิดนวลชวนชื่นเผย เพื่อทะนงสูงส่งอุ่น อย่างคุ้นเคย สักใครเชยชื่นจันทร์ ... ได้ฝันดี.
18 กุมภาพันธ์ 2549 23:48 น. - comment id 561892
เมฆไม่ได้กระแทกคำให้ช้ำชอก มีเพียงหมอกบังจันทร์วันฟ้าหมอง เพียงพิศแสงจันทร์เพลินเกินใฝ่ปอง ได้แต่มองจันทร์เศร้าคราวคืนเพ็ญ ซ่อนเสียเถิดนวลจันทร์ในวันเหงา ลืมเสียเถิดความเศร้าคราวทุกข์เข็ญ ยิ้มเสียเถิดจันทราคราคืนเพ็ญ เผยให้เห็นแสงจันทร์นวลชวนซึ้งใจ
18 กุมภาพันธ์ 2549 21:43 น. - comment id 561905
ลมเรรวนอย่างนั้นจันทร์จึงหลบ กระทั่งพลบยังมิคืนฟื้นสดใส จวบรังสีแห่งทิวามาอำไพ จันทร์เจ้าลี้ลาไกลไม่หวนมา :)
19 กุมภาพันธ์ 2549 17:18 น. - comment id 561956
พระจันทร์อีกคนแล้ว เฮ้อ สงสัยตูต้องเปลี่ยนชื่อ ไม่งั้น มันวาบกลางหลังทุกครั้งที่มีคนลงกลอน อิ อิ อิ บายดีนะ รุ่ง
19 กุมภาพันธ์ 2549 18:43 น. - comment id 561964
มองจันทร์พลันใจเหงา (จริงๆ)