.....อนิจจาสาวนาต้องจากจร จากบ้านดอนเกิดกายไปหางาน เพราะฝนแล้งแห้งหายทั่วอีสาน ลาถิ่นฐานสู่เมืองกรุงมุ่งทำกิน .....เป็นคนใช้ถูบ้านงานแสนเหนื่อย ทำเลื่อยเปื่อยทนอดเหงื่อหยดริน ทนทุกวันทุกการเป็นอาจินต์ แทบแดดิ้นหมดลมเพราะโหมงาน .....หนักก็เอาเบาก็สู้ไม่ดูหมิ่น แรงไม่สิ้นกายยังไหวใจยังหาญ ถึงเก็บกวาดถูบ้านและล้างจาน ก็เป็นงานสุจริตที่คิดทำ .....ใครเขาว่างานต่ำทนทำไป เพื่อหวังได้เงินมาคราฝนพรำ เป็นทุนรอนถอนกล้าคราปักดำ เพื่อหนุนนำสืบมาอาชีพไทย .....สนสามใบ.....