แม้นเธออยู่เดียวดายในสายลม แม้นเธอจมมหาสมุทรอันสุดลึก แม้นเธอเหม่อลอยล่องไปคงคิดตรึก แม้นเธอนึกถึงขอบฝันอันแสนไกล บอกเธอว่าวันนี้เธอมีเพื่อน บอกเธอว่าจะคอยเตือนเธอด้วยใจ บอกเธอว่าจะคอยเป็นที่พิงให้ บอกเธอว่าแม้นอยู่ไกลแต่ใกล้กัน ยามเธอท้อฉันจะเป็นกำลังใจ ยามเธอเดินไห้อาลัยเธอมีฉัน ยามเธอเศร้าฉันจะรับเอาแบ่งปัน ยามเธอพันผูกปัญหาฉันรับมา แม้อยู่เดี่ยวเดียวดายในสังคม หรืออยู่ตรมความทุกข์เธอสรรหา อย่าลืมว่าเธอมีเพื่อนผู้พึ่งพา เพื่อนมนุษย์ คือคำว่า เราเพื่อนกัน ๒๑ มกราคม ๒๕๔๙ ๑๑.o๔ น.
21 มกราคม 2549 18:03 น. - comment id 554529
อย่าบอกกันได้มั้ยว่าเพียงเพื่อน อย่าย้ำเตือนความเจ็บช้ำให้ปวดร้าว อย่าปฏิเสธเลยนะเพียงชั่วคราว อย่าจากเราหนีหายไปไม่พบกัน ขอให้เธออยู่เคียงข้างกายฉัน ขอให้ฝันเป็นความจริงดั่งเป้าหมาย ขอให้เธออยู่ปลอบฉันจนวันตาย ขอให้สายสัมพันธ์เรามั่นคง
21 มกราคม 2549 22:02 น. - comment id 554581
ขอบคุณนะคะ คุณนางสาวดอกไม้กับนายสายลม ที่แต่งกลอนด้วยกัน