ฝันตะวัน ฝันจันทรา

เจ้าพานทอง

จับปากไก่ไล้อักษรแล้วร่อนร่าย
เริ่มระบายพรายรุ้งที่คุ้งแขวง
วาดตะวันแลจันทราจ้าแจรง
สีแสดงแสงอุทัยใส่จินตา
เสกเมรัยในทะเลแล้วเทจิบ
รินน้ำทิพย์สิบสวรรค์พันรสา
อภิรมย์ฉมกลิ่นประทิ่นทา
รจนาค่าขวัญอัญเชิญชม
เหล่าบุรุษเหล่าสตรีมีความฝัน
ต่างประชันต่างบรรเลงเพลงสุขสม
ขีดลายเส้นเป็นลายกลอนอ้อนอารมณ์
ขีดขื่นขมเป็นชมชื่นได้รื่นนาน
เขียนหม่นมืดเขียนสว่างเป็นทางใหม่
เขียนหัวใจเขียนสมองให้ลองอ่าน
เขียนดวงดาวเขียนราวฟ้าเขียนอาคาร
เขียนนรกเขียนวิมานผ่านคำกลอน
เพราะช่างฝันจึงปันจิตที่คิดเพริศ
ก่อบรรเจิดเกิดบรรจงคงเอื่อยอ่อน
สร้างโลกซ้อนซ่อนโลกเก่าเคล้าละคอน
ที่เน่าหนอนที่ร้อนร้ายระคายคาว
ด้วยอยากฝันถึงตะวันฝันจันทรา
ฝันเมฆาด้นอากาศวาดเวิ้งหาว
ปล่อยความคิดปลิดความขึ้งทึ้งความร้าว
ให้เหลือกลุ่มหนุ่มสาวเจ้าแห่งคำ
ใจอยากรี้หนีจริงที่อิงอยู่
ไม่อยากรู้เรื่องร้ายหลายสิ่งส่ำ
อยากอยู่ในไสวสดหมดมืดดำ
มรรคาธรรมที่อำรุงของทุ่งทอง
จึงจับจ่อเพื่อจดจารเสกงานศิลป์
ให้อยู่เรื้องเฟื้องสุบินถิ่นงามผ่อง
เป็นกลกานท์ผ่านสวรรค์อันรังรอง
สืบสมปองครองหัวใจไปตราบกาล