อยากจะได้เส้นตรงคงตามกฎ ไม่เลี้ยวลดเรียบร้อยน้อยปัญหา มองเครื่องมือที่วางข้างกายา เพื่อนำมาขีดเส้นเป็นแนวทาง ไม้บรรทัดเครื่องวัดสะดวกใช้ วางอยู่ใกล้ไว้ขีดทั้งตรงขวาง พลาสติดโปร่งใสไร้อำพราง แต่บอบบางหักได้ไม่ทานทน เห็นสายวัดจัดวางอยู่ข้างกล่อง สลับมองไปมาอยู่หลายหน จะเลือกใช้สิ่งใดให้ย้อนยล ตรึกตรองผลหลายทางอย่างชั่งใจ ไม้บรรทัดแตกเปรอะถูกเคาะหัก หากกำหนดกฎหลักขืนวิสัย ทั้งคุมเข้มเต็มอำนาจปราศอภัย เส้นตรงที่มีไซร้ไร้คนแล สายวัดนั้นผันกายได้หลายอย่าง หัวถึงหางอ่อนโยนโอนกระแส ขึงตรงได้คราวจำเป็นไม่อ่อนแอ ทำเส้นโค้งเพื่อแก้ขัดแย้งความ การใช้คนต้องรอบคอบอย่ามอบผิด อาจมีพิษย้อนใจให้เข็ดขาม แข็งกระด้างทุกหนคนประนาม ต้องมีความละมุนหนุนไมตรี รักษากฎทุกบทได้ตรงไซร้ เพราะรู้ใช้วาจาพาสุขศรี ชี้แจงด้วยเมตตาเอื้ออารี ผลจักมีสมหมายไร้ต้านทาน
19 ธันวาคม 2548 14:18 น. - comment id 547654
มาทักทาย และฟังถ้อยคำแนะนำดีๆของพี่ดอกแก้วนะคะ ด้วยความระลึกถึงค่ะ
19 ธันวาคม 2548 14:39 น. - comment id 547664
สวัสดีค่ะ พี่ดอกแก้ว อำนาจอยู่ในมือ อยู่ที่ผู้นั้นจะรู้จักใช้ ....หน่วยงานของมะกรูดก็มีปัญหา ในการบริหาร ล้อลิ่ว จนไม่เป็นอันทำงานแล้ว คงจะเบื่อกันมาก... พี่ดอกแก้วรักษาสุขภาพนะคะ ช่วงนี้อากาศเย็น เห็นพี่ดอกแก้วบอกว่างานยุ่ง อย่าโหมงานหนักนะคะ หาเวลาพักผ่อนนะคะ คิดถึงเป็นห่วงค่ะ
19 ธันวาคม 2548 15:10 น. - comment id 547673
คนสองคน คนหนึ่งสวยงาม อีกคนหนึ่งใจงาม .................. ^_^
19 ธันวาคม 2548 16:13 น. - comment id 547688
การวัดอยู่ที่ค่าจะใช้อะไรวัด ไม้บรรทัดวัดใจได้ไหมหนอ อีกสายวัดจะใช้วัดวงรอบพอ ไม้บรรทัดพ้อสายวัดใช้ต่างกัน มาอ่านงานดีๆที่ให้คติจากพี่ดอกแก้วจ๊ะ
19 ธันวาคม 2548 16:13 น. - comment id 547689
ถือมาตรวัดบรรทัดเงินเดินจับผิด ดีดลูกคิดคำนวนส่วนเกินขาด แขวนลูกดิ่งเพื่อเห็นความเอนลาด นี่หรือปราชญ์มุ่งประโยชน์โปรดใคร่ครวญ มีแส้หวานใช้เฆี่ยนให้เขียนอ่าน ผิดหลักการต้องฆ่าอย่าสอบสวน ต้องลงทัณฑ์ด่าไปใส่โซ่ตรวน ไม่บังควรที่มาเทียบเปรียบเมธี ผิดแบบแผนคือกบฏล้ำกฏเก่า จดจำเอาไว้เป็นเช่นแผนที่ ห้ามนอกลู่นอกทางหวังอวดดี อย่าได้มีปากเสียงเลี่ยงประเด็น จงจดโน่นจำนี่ก็ดีแล้ว เดินตามแนวแบบเราเท่าที่เห็น ห้ามยักย้ายส่ายสะโพกเหมือนนกกระเต็น คอจะกระเด็นจากบ่าอย่านอกครู ชีวิตคนควรมีอิสรภาพ มาตราทาบบรรทัดกดน่าอดสู อย่ากักขังจินตนาการอันพรั่งพรู สิ้นความรู้ดีกว่าต้องถูกจองจำ ปล่อยความคิดรังสรรค์ดังฝันใฝ่ อย่าให้ใครมากำหนดกฏเกณฑ์ต่ำ พบแนวทางสมใจให้เร่งทำ ฤๅถ้อยคำคำตำหนิชี้เป็นตาย อัลมิตราเคยเขียนกลอนชุดนี้นานพอสมควร เสรีภาพหรือเผด็จการ ในความรู้สึกตอนที่เขียน ค่อนข้างอึดอัดกับสิ่งกดดันบางประการ อยากจะดิ้นรนให้หลุดจากกรอบ อยากจะมีอิสระแห่งความคิด อัลมิตราไม่อาจเป็นตัวแทนและความหวังของใคร อัลมิตราเพียงแต่ใช้สิทธิ์ขอเป็นตัวของตัวเอง เท่านั้น ค่ะ
19 ธันวาคม 2548 16:28 น. - comment id 547696
อืม จะลองวัดดูนะ มาทักทายครับ....
19 ธันวาคม 2548 16:59 น. - comment id 547703
ไม้บรรทัดคงไว้ไม่ไร้กฏ จิตใจคดดั่งสายวัดช่างลัดเหลือ ดุจวาจากับใจย่อมไม่จุนเจือ หากเอื้อเฟื้อธรรมเหลือไว้คงได้ดี.แก้วประเสริฐ.
19 ธันวาคม 2548 17:49 น. - comment id 547722
แยบยลมากขอรับ
19 ธันวาคม 2548 18:01 น. - comment id 547726
สวัสดีค่ะ..พี่ดอกแก้ว..อ่านกลอนบทนี้แล้วสามารถนำไปใช้กับชีวิตตัวเองได้เลย ขอบคุณที่มีบทกลอนที่มีคุณค่าเสมอค่ะ
19 ธันวาคม 2548 18:08 น. - comment id 547728
กราบสวัสดี อ.พี่ดอกแก้วครับ ขแจมอารมณ์กลอนด้วยครับ ๏บุญกริยาวัตถุสิบนั้น....ถ่อมตน โอนอ่อนน้อมกมล....ทุกผู้ เกลียดคนเกลียดผจน...โทสะโทษนา ควรแก่การใฝ่รู้...ฝึกฟื้นใจเสริม๚
19 ธันวาคม 2548 19:35 น. - comment id 547756
มาอ่านคราบบผม
19 ธันวาคม 2548 21:43 น. - comment id 547781
ตีกรอบ ภาพเขียนหากไร้กรอบคงกรอบเปราะ จินตนาการกระเทาะกระเจิงหาย ค้นจุดจบความฝันอันตราย อาจบ้าตายซ่านฟุ้งพุ่งประเด็น ภาพเขียนหากตีกรอบจนกรอบแห้ง คงร้างแล้งไร้ชีวิตคิดเล็งเห็น ปล่อยกรุเกราะแห้งเกรอะเปรอะเยือกเย็น เกินจำเป็นฝุ่นเกาะเกินเทาะทิ้ง ภาพเขียนอยู่ในกรอบอย่างเสรี วาดเงาสีกรอบฝันอันงามยิ่ง ความรู้สึกอิสรภาพทาบอ้างอิง ล้วนพึ่งพิงหลักกรอบใช่ครอบงำ จึงปรับตนตามระบอบตามกรอบมี เป็นสิ่งที่สังคมจัดวัดรอยย่ำ ความตื้นลึกความหนาบางยาวกว้างจำ จดรอยซ้ำเป็นเครื่องวัดอย่างชัดเจน สวัสดีค่ะ ... พี่ดอกแก้ว ถ้าสังคมไม่มีกรอบ ถ้างานศิลปะไม่มีกรอบ ถ้าชีวิตไม่มีกรอบ คงฟุ้งกระจายหาจุดหมายไม่เจอ ถ้ายึดติดกรอบจนขยับไม่ได้ หัวใจไร้เสรีภาพ ก็คงอึดอัดตีบตันหาทางออกไม่เจอ ถ้าเราไม่รู้จักกรอบเลย ก็เหมือนโรงงิ้ว ที่เอาลิเกมาแสดง คงแปลกพิลึกชอบกล ถ้าเรามีเสรีภาพอยู่ในกรอบอย่างเข้าใจ ปรับตัวได้กับทุกกรอบ เราก็จะกลายเป็น \"คนดี\" ของสังคม \"ตัวตน\" ของเราอยู่ที่ใด? มิใช่ค่าที่เราสร้างขึ้นมาว่า เราจะต้องเป็นเช่นนั้นๆ หรือ ค่าที่เราสร้างขึ้นมาว่า เราจะไม่เป็นอะไรเลย เสรีภาพจนค้นไม่พบว่า ขีดจำกัดอยู่ในที่แห่งใด แต่ \"ตัวตน\" ย่อมถูกสร้าง พัฒนา เปลี่ยนแปลง เสื่อมสลาย ไปตามสภาวะการณ์ ดีเหลือเกินค่ะ ... เครื่องวัด - การตีกรอบ - เครื่องมือการวัด หากแต่ว่าชั่งตวงตามสภาวะเหตุผล มิใช่เอาแต่ใจ แล้วเรียกร้องหาเสรีภาพ หรือ กุมเกณฑ์จนเกินเหตุอันควรจะเป็น เคารพในการนำเสนอของพี่ดอกแก้ว และขออนุโมทนาบุญ หากมีผลดีอันใดอันเกิดจากงานกลอนที่พี่ดอกแก้วนำเสนอ ขอให้เกิดเป็นอานิสงส์นำพาให้พี่ดอกแก้วประสบความสุขภายในจิตใจ เฉกเช่นความเมตตาของพี่ดอกแก้วในการนำเสนอสิ่งดีงามสู่สังคมด้วยเทอญ สาธุค่ะ : )
20 ธันวาคม 2548 01:54 น. - comment id 547804
สวัสดีค่ะ...พี่ดอกแก้ว.. น้องเหมียวแวะมาอ่านค่ะ.. ดูแลสุขภาพนะค่ะ..หนาวแล้ว...
20 ธันวาคม 2548 05:45 น. - comment id 547822
อรุณสวัสดิ์ยามเช้าค่ะพี่ดอกแก้ว
20 ธันวาคม 2548 08:22 น. - comment id 547856
อรุณสวัสดิ์ครับพี่ดอกแก้ว...ตามมาอ่านเช่นเคยครับ...เช้านี้หนาวมากเลย..นึกถึงน้องๆที่จะไปบริจาคสิ่งของให้ในวันอาทิตย์นี้คงหนาวกันน่าดูเพราะอยู่บนดอย...พี่ดอกแก้วรักษาสุขภาพนะครับอากาศเย็นลงทุกวันแล้วครับ
20 ธันวาคม 2548 08:44 น. - comment id 547866
พี่ดอกแก้วชอบใช้อะไรวัดคะ กานต์ไม่ค่อยได้ใช้ทั้งสองอันเลยค่ะ พี่ดอกแก้วช่างเปรียบเทียบจังนะคะ
20 ธันวาคม 2548 13:00 น. - comment id 547921
ไม้บรรทัดวัดดีมีประโยชน์ แต่ขอโทษวัดเอวคนอับจนหลาย จึงต้องใช้สายวัดรัดรวบปลาย เสร็จสมหมายยี่สิบสี่หุ่นดีจัง
20 ธันวาคม 2548 15:17 น. - comment id 547964
มาน้อมรับบทเรียนแห่งชีวิตค่พี่ดอกแก้ว... มอบความรักจากใจให้พี่มิคลอนคลายสายสัมพันธ์จะคงมั่นนิรันดร....
21 ธันวาคม 2548 19:46 น. - comment id 548387
@...นางสาวใบไม้... ใช้ข้าวของต้องคิดสัมฤทธิ์ผล ใช้ผู้คนต้องคัดพิถีพิถัน ใช้ปัญญาพิจารณาให้เท่าทัน ใช้เมตตาสร้างสรรค์สามัคคี สวัสดีค่ะนางสาวใบไม้
21 ธันวาคม 2548 19:47 น. - comment id 548388
@...น้องมะกรูด... การใช้คน เครื่องมือ คือศาสตร์ศิลป์ เจริญหรือเสื่อมสิ้นถึงรากฐาน อยู่ที่คนทุกระดับที่ทำงาน ควรประสานสอดคล้องให้ต้องกัน สวัสดีค่ะน้องมะกรูด พระพุทธศาสนานั้นสอนหลักการบริหารไว้มากมาย แต่ละอย่างนั้นล้วนเป็นไปเพื่อประโยชน์สร้างสรรค์และเกื้อกูล เพราะประกอบไปด้วยความเมตตากรุณา รวมทั้งการยอมรับสภาพความจริงว่า แต่ละคนล้วนมีกิเลสเป็นพื้นฐานของใจ มีทิฏฐิ ความเห็นผิด ความถือตน ที่ต่างกันไป คุณภาพทางจิต ความขยันขันแข็ง การรักษาระเบียบจึงต่างกันไป จึงต้องมีการยอมรับเพื่อปรับปรุงให้เป็นไปได้ และหากร้ายแรงถึงที่สุดแล้วก็คือการหลีกออกจากการคบหา คือการลงพรหมทัณฑ์นั่นเองค่ะ ปัญหาการทะเลาะเบาะแว้งโต้เถียงกันจึงไม่มีให้บานปลาย หากแต่ในสมัยนี้มีทฤษฎีของตะวันตกเข้ามามีบทบาทอย่างแพร่หลายทั้งในการศึกษาและการทำงาน ทำให้รูปแบบของการบริหารเปลี่ยนไปตามทัศนะของแต่ละบุคคล บางทฤษฎีก็บอกไว้ว่า พื้นฐานของมนุษย์นั้นเกียจคร้าน จึงต้องใช้วินัยและบทลงโทษเยอะๆ บางทฤษฎีก็บอกว่า ต้องมีการให้รางวัลด้วย ..ฯลฯ หลายแห่งจึงมีปัญหาเมื่อเปลี่ยนนาย ..เพราะวิสัยทัศน์ก็เปลี่ยนไป เรื่องของการบริหารเป็นเรื่องที่ท้าทายบุคลากรทุกระดับเลยค่ะน้องมะกรูด ขอบคุณในความห่วงใยนะคะ ...พี่ดอกแก้วก็ได้แต่หวังว่า ต้นปีหน้าคงจะมีโอกาสได้พักผ่อนมากกว่านี้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาเสมอๆ
21 ธันวาคม 2548 19:48 น. - comment id 548389
@...น้องแวว... มองโลกในแง่ดีจังเลยค่ะน้องแวว ...แบ่งส่วน และเลือกใช้ คนแต่ละคนต่างก็มีความเด่นและความงามในตนเอง หากทำให้งามได้ทั้งภายนอกและภายในก็คงจะดีที่สุดเลยนะคะ แต่ในเรื่องจริงนั้น มักมีอุปสรรคขัดขวางให้ความงามไม่ค่อยได้ปรากฏ ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาทักทายพร้อมความคิดที่ดีๆค่ะ
21 ธันวาคม 2548 19:48 น. - comment id 548391
@...น้องแก้วนีดา... มีหลากหลายวิธีที่สร้างสรรค์ ใช้อะไรวัดนั้นต้องเล็งผล ปรับบางสิ่งทิ้งบางอย่างที่ขวางคน เลือกให้เหมาะแก่ตนและผลงาน สวัสดีค่ะน้องแก้วนีดาคนงาม คงไม่มีอุปกรณ์อะไรที่ไร้ข้อบกพร่อง แต่หากเราเลือกใช้ในสิ่งที่มีข้อบกพร่องน้อยที่สุด เราก็จะได้งานที่ดีที่สุดออกมา.... ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาพร้อมกลอนดีๆ
21 ธันวาคม 2548 19:49 น. - comment id 548392
@...น้องอัลมิตรา... เกาะบรรทัดวัดระดับเข้าจับผิด งดเพ่งพิศถึงจินต์ศิลป์ประสาน เห็นทุกอย่างมีกรอบทุกเหตุการณ์ จึงรำคาญการนอกกรอบไม่ชอบใจ สวัสดีค่ะน้องอัลมิตรา พี่ดอกแก้วทำงานหลายอย่าง และงานบริหารก็เป็นส่วนหนึ่งที่รับผิดชอบ จึงต้องคิดอย่างรอบคอบและระมัดระวังเสมอในการอยู่ร่วมกับผู้อื่น การทำงาน และการใช้คน ขณะที่เขียนกลอนนี้ก็พอดีมองเห็นวัตถุดิบสองชิ้นที่วางอยู่ใกล้ๆ ทั้งสองชิ้นล้วนมีประโยชน์ ถ้าใช้ให้ถูกกับงาน และจะมีประโยชน์มากขึ้นเมื่อรู้จักใช้ให้มีอรรถประโยชน์สูงสุด บางสิ่งแข็งขืนไป ยึดติดมากไปก็รังแต่จะเป็นโทษมากกว่าประโยชน์ที่ได้รับ ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาเขียนไว้อย่างน่าอ่านและน่าคิดมาก กับการใช้สิทธิ์ในความเป็นตัวของตัวเอง
21 ธันวาคม 2548 19:50 น. - comment id 548393
@...เพชรพรรณราย... ใช้สิ่งใดไปวัดให้ชัดแจ้ง ผลแสดงคุ้มเพียงไหนในที่สุด มาตรฐานอาจสูงเกินยื้อยุด ตรงทุกจุดไร้โค้งไม่โปร่งใจ สวัสดีค่ะเพชรพรรณราย ดีใจค่ะที่แวะมา ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาทักทาย...
21 ธันวาคม 2548 19:50 น. - comment id 548394
@...คุณแก้วประเสริฐ... แตกและเปรอะเคาะไปไร้ประโยชน์ ซ้ำมีโทษเสียของต้องซื้อใหม่ ไม้บรรทัดอาจชัดและดุไป บริหารคนไซร้ใช้คุณธรรม สวัสดีค่ะคุณแก้วประเสริฐ อุปกรณ์ทั้งสองอย่างนี้ก็แล้วแต่จะมองนะคะ สิ่งใดที่เหมาะกับงานก็น่าเลือกใช้ทั้งนั้นแหละค่ะ แต่บางสิ่งใช้แล้วเป็นโทษก็คงต้องปรับแปลงวิธีการกันไป หากกาย วาจา และใจสอดคล้องต้องกันไปในทางที่ดี ก็จะยิ่งเพิ่มผลดีให้มากขึ้นเข้าไปอีก ... มิฉะนั้นแล้ว การประท้วง การเรียกร้องขอความเป็นธรรมก็คงเกิดขึ้นมากแน่ ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาร่วมเขียนไว้ค่ะ
21 ธันวาคม 2548 19:51 น. - comment id 548395
@...ทานทองคำ... เมื่อเป็นผู้บริหารในงานหนึ่ง มองให้ซึ้งทั่วองค์กรก่อนผลีผลาม มิฉะนั้นต้องตามแก้ไปทุกยาม หากใช้ความกระด้างเข้ากางคลุม สวัสดีค่ะทานทองคำ ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาอ่านและทักทาย
21 ธันวาคม 2548 19:51 น. - comment id 548396
@...น้องกระต่าย silky... กลอนบทนี้เทียบไว้เพียงตื้อตื้น ความแข็งขืนเมื่อหักเสียงหนักกว่า ความเสียหายหลายอย่างก็ตามมา คิดช้าช้าอย่าดุเดือดเข้าเชือดใคร สวัสดีค่ะน้องกระต่าย... ดีใจค่ะที่ได้ประโยชน์จากการอ่าน ขอให้มีชีวิตที่เต็มไปด้วยความราบรื่น และผ่านอุปสรรคทั้งปวงไปได้ด้วยสบายใจนะคะ
21 ธันวาคม 2548 19:51 น. - comment id 548397
@...น้ำใจ ศักดิ์ชัย... ดุเดือดด้วยหยาบร้าย ฤาดี ใครเล่าจักยอมพลี เพื่อสู้ อ่อนโยนมากปรานี ไกล่เกลี่ย อภัยนา ใช้บุญเข้ากอบกู้ อย่าเร้นเข่นใคร สวัสดีค่ะน้ำ ขอบคุณ...บุญกิริยาวัตถุ ๑๐ ...ที่นำมาร่วมสร้างคุณค่า ขอบคุณมากค่ะ
21 ธันวาคม 2548 19:52 น. - comment id 548398
@...เจ้าพานทอง... อาจมีข้อผิดพลั้ง ในกลอน ถ้อยอาจไม่สุนทร อยู่บ้าง อ่านแล้วอย่าเพิ่งถอน ใจจาก เชิญติชมเพื่อสร้าง เสริมให้รสดี สวัสดีค่ะเจ้าพานทอง ยินดีที่แวะมาทักทายนะคะ ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ
21 ธันวาคม 2548 19:52 น. - comment id 548400
@...น้องรุ่ง หยาดอรุณ... ความไม่เที่ยงคือกรอบของทุกฎ เป็นตัวบทของธรรมคือคำไข หากยึดติดว่าเที่ยงไว้กับใจ คือชีวิตเดินไปอย่างสวนทาง จัดระเบียบใช้วินัยเข้าไปจัด มาตรฐานศีลสัตย์เข้าจัดสร้าง ใช่โทโสโกรธามาแต่งวาง นั่นผิดทางจากธรรมนำขื่อแป สวัสดีค่ะน้องรุ่ง สิ่งที่พี่ดอกแก้วนำเสนอเป็นเพียงสิ่งที่ตื้นเขินมาก แต่น้องรุ่งก็สามารถให้มุมมองและวิจารณญาณได้อย่างน่าอ่าน และน่าคิดมากค่ะ กรอบ ..มาตรฐาน และตัวตน ...เป็นอุปกรณ์ทางทิฎฐิที่แต่ละคนมีไว้เป็นเครื่องมือเสมอ น่ากลัวนะคะกับสิ่งที่เกินจำเป็นและทำให้หลงทางเหล่านั้น เสรีภาพที่อยู่ในกรอบ.....การกระทำในขอบเขตของไตรสิกขา กรรมที่กระทำบนเส้นทางมรรคอันมีองค์แปด...นับเป็นภาพที่งามที่สุดที่ประดับไว้ในกรอบ..พี่ดอกแก้วเชื่อเช่นนั้น ขอบคุณมากนะคะน้องรุ่งกับทุกความคิดและทุกตัวอักษรที่เปี่ยมไปด้วยความปรารถนาดี ขอให้มีความแตกฉานในธรรมยิ่งๆขึ้นไป และรู้แจ้งในธรรมชาติด้วยกำลังแห่งไตรสิกขาได้โดยเร็วค่ะ ขอบคุณอย่างยิ่งในคำพรและกำลังใจที่มอบให้ค่ะน้องรุ่ง
21 ธันวาคม 2548 19:53 น. - comment id 548401
@...น้องเหมียว... เปรียบเอาไว้ให้อ่านการใช้ของ ที่ต้องมองหลายอย่างเพื่อสร้างสรรค์ กฎระเบียบใช้ปราบความดึงดัน มีอ่อนโยนผ่อนผันให้พอดี สวัสดีค่ะน้องเหมียว ขอบคุณในความห่วงใยนะคะน้องที่น่ารัก
21 ธันวาคม 2548 19:53 น. - comment id 548402
@...น้องนาง... แข็งทุกกาลค้านจนแค้นแน่นด้วยกฎ โทสะจรดใจครองต้องรักษา ละความเครียดเบียดใจลดไล่มา ฟังเหตุผลด้วยเมตตาพาสุขเอย สวัสดีค่ะน้องนาง... หลายวันผ่านไปจึงได้มาสวัสดีกัน ... ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ
21 ธันวาคม 2548 19:55 น. - comment id 548404
@...บินเดี่ยวหมื่นลี้... อากาศหนาวมากขึ้นแล้วจริงๆ ... เห็นภาพในข่าวแล้วก็สงสารเด็กๆและคนชราที่อยู่ในถิ่นที่มีอากาศหนาวและขาดเครื่องนุ่งห่ม ส่วนทางภาคใต้ก็น้ำท่วม และอากาศก็เริ่มจะเย็นลงแล้วด้วย ได้แต่หวังให้ทุกคนผ่านพ้นอุปสรรคธรรมชาตินี้ไปได้อย่างปลอดภัย อนุโมทนากับกลุ่มน้องๆที่ไปบริจาคสิ่งของกันด้วยนะคะ ขอบคุณมากนะคะบินเดี่ยว ที่บินมาทักทายเสมอ ...
21 ธันวาคม 2548 19:56 น. - comment id 548405
@...น้องกานต์ หมูน้อย... มาตรฐานของใจพี่ใช้ศีล กายวาจามิให้หมิ่นสู่ปัญหา รักษาใจด้วยสมาธิและปัญญา ไตรสิกขาคือมาตรวัดตัดสินคน สวัสดีค่ะน้องกานต์ สิ่งที่พี่ดอกแก้วใช้...ก็คือศีล สมาธิ และปัญญานี่แหละค่ะ ทั้งวัดคุณภาพตนเองและผู้อื่น และก็ไม่มีบทลงโทษใครให้ต้องเจ็บช้ำ เพราะในเรื่องกรรมนั้น ..ใครทำ คนนั้นต้องได้รับผลอย่างแน่นอน ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาอ่านเสมอ..ดีใจมากค่ะน้องกานต์
21 ธันวาคม 2548 19:56 น. - comment id 548406
@...extreme life... แข็งเกินไปใช่จะดีตรงที่แข็ง อาจระแวงหวั่นไหวจนไร้สุข เจ้าระเบียบเกินไปใจอาจทุกข์ มีชีวิตไม่สนุกเพราะแข็งไป สวัสดีค่ะextreme life.. กลอนอารมณ์ดีจัง ..ขอบคุณมากนะคะ ทำให้บรรยากาศอ่อนละมุนขึ้นเยอะเลย ขอบคุณที่แวะมาค่ะ
21 ธันวาคม 2548 19:57 น. - comment id 548407
@...น้องดา กัลลดา... เพียงบางบทจรดไว้ให้น้องอ่าน พี่อาจไม่เชี่ยวชาญใดหนักหนา แต่จริงใจมอบให้น้องทุกครา ขอให้สุขสมอุราตลอดไป สวัสดีค่ะน้องดา.. มารับความรักจากน้อง และขอมอบความรักคืนให้เป็นสองเท่านะคะ ขอให้สุขภาพกายและใจแข็งแรงดีตลอดไปค่ะน้องดา
28 ธันวาคม 2548 20:10 น. - comment id 549877
สำหรับเอม ... ไม่ว่าจะเป็นไม้บรรทัดหรือสายวัด หากจะให้ทำให้เป็นเส้นตรง เป็นเรื่องที่ยากมาก เพราะว่าด้วยความที่เอมสายตาสั่น และก็เอียงหน่อย ๆ แห่ะ แห่ะ งานนี้เอมเลยต้องอาศัยเพ่งแล้วเพ่งอีก และหากว่าชีวิตเอมให้เลือกระหว่างไม่บรรทัดกับสายวัด เอมก็ขออยู่ในสังคมที่เป็นสายวัดเพราะว่ามีความยืดหยุ่นอยู่ในตัว
29 ธันวาคม 2548 09:49 น. - comment id 550067
@...น้องเอม... ความยืดหยุ่นอุ่นใจให้มีหวัง ไม่แตกพังเพราะกร้าวจนร้าวฉาน อ่อนละมุนหนุนหวังสะพรั่งบาน เชื่อมการงานชีวีมีสุขครอง สวัสดีค่ะน้องเอม.. นึกว่างานยุ่งจนไม่มีเวลาเข้ามาเยี่ยมบ้านกลอนซะแล้ว ขอให้มีความสุขกับการทำงาน และโชคดี เฮงๆ นะคะ