ฉันวิ่งอยู่บนทางทองของชีวิต สะดุดนิดล้มคว่ำทำใจหาย เพราะมองเห็นเส้นชัยนัยน์ตาลาย ในตัวคล้ายหมดแรงตะแคงนอน อายก็อายเจ็บก็เจ็บเก็บกดกัก อยากจะพักสองนาทีมีไหมหมอน เฝ้ามองหาคนช่วยด้วยเว้าวอน แดดก็ร้อนลมก็นิ่งเซ็งจริงเชียว ยังคงนอนอยู่ที่เดิมเริ่มครุ่นคิด ในชีวิตที่ผ่านมาเคยขาเขียว เราเคยล้มมาครั้งหนึ่งซึ้งทีเดียว ครั้งนั้นเปรี้ยวลุกขึ้นสู้กู้เกียรติ์คืน มาครั้งนี้ล้มอีกปลีกวิเวก อยากจะเสกเส้นชัยไม่อาจฝืน ถ้วยรางวัลอยู่ในมือชูถือยืน สะดุ้งตื่นจากฝันกลางวันวาน ทำอย่างไรเมื่อล้มสมน้ำหน้า ขยับขาสิคนแพ้แม้โศกสาน เอาแขนยันพื้นเปื้อนเหมือนคืบคลาน อีกไม่นานคงลุกเดินเหินวิ่งเอย
extreme life 7 ธ.ค. 2548 22:04 น. - ID 84042 
1894
1
0
8 ธันวาคม 2548 04:05 น. - comment id 544597
8 ธันวาคม 2548 09:55 น. - comment id 544666
สวัสดีค่ะ เมื่อเราล้ม ก็ต้องลุก...
9 ธันวาคม 2548 11:41 น. - comment id 545011
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
