เหมือนท้องฟ้ามาบรรจบทบแค่ห้อง ทะเลล่องท้องวารีที่ไพศาล เหลือแค่ฝังผนังฝ้ามิช้านาน เขาสูงสุดเหลือประมาณเพียงฝ่ามือ ปิดกั้นตนมิสนใจในทุกอย่าง สิ่งรอบข้างอย่างไรไม่ใฝ่ถือ มิแก่งแย่งแข่งขันใครใฝ่ยุดยื้อ ทิ้งเสียงชื่อระบือก้องไม่ต้องใจ วันเวลาพากาลที่ผ่านผัน ผ่านคืนวันอันรวดร้าวคราวหวั่นไหว เจ็บจนชินด้านชาค่าผ่านไป หมดอาลัยจะใฝ่หาพยายาม โลกของฉันมันล้าค่าเท่านี้ ชั่วหรือดีช่างปะไรใครเอ่ยถาม ฉันขออยู่แบบของฉันมิผันตาม มิหักห้ามตามหัวใจไร้กฎเกณฑ์ อยู่ในโลกหกเหลี่ยมฝังขังตนอยู่ มิรับรู้โลกภายนอกออกไปเห็น เพราะเรื่องราวคราวหลังครั้งไหวเอน กลัวได้เห็นจึงเร้นกายวายสังคม
877
5
0
17 พฤศจิกายน 2548 16:27 น. - comment id 538370
..เร้นกาย..ด้วยใจที่เจ็บปวด..ทรมาน..
17 พฤศจิกายน 2548 21:48 น. - comment id 538466
อยู่ในโลกกลมกลิ้งวิ่งหน้าหลัง อย่าไปขังใจตัวมัวหมองหมน อิสระเสรีชีวีตน ในทุกหนทุกแห่งแข่งเวลา
18 พฤศจิกายน 2548 05:15 น. - comment id 538519
หวัดดียามรุ่งอรุณอย่าไปคิดมากเลยค่ะ โลกกลมๆๆโลกนี้ (เหมือนคุณชัยชนะพูด) ก็หมุนกลับไป กลับมาอยู่นี้ค่ะ มีทุกข์ มึสุขสลับกันไป
18 พฤศจิกายน 2548 07:33 น. - comment id 538528
หากกั้นใจได้จริง .. บอกวิธีด้วยเด้อค่ะ .. ทุกวันนี้กั้นได้แต่กาย .. ... อรุณสวัสดิ์ ..
18 พฤศจิกายน 2548 08:32 น. - comment id 538543
...กั้นไม่อยู่ค่ะ... ใจดื้อจัง......อิอิ
18 พฤศจิกายน 2548 20:44 น. - comment id 538787
หน้าส่วนตัว
ถูกต้องนะคร๊าบบบบบบ
ความรวดร้าว ไม่กล้าอยู่กับเราทั้ววัน
ทั้งคืนหร๊อก เด๋วมันต้องแวปหายไปมั้งแร่ะ
มันสำคัญตรงที่ .. เราจะกล้าเดินหน้าต่อไป ด้วย
ใจที่เข้มแข็งกว่าเดิมมั้ย
+-*-+-*-+ +-*-+-*-+ YoU dOn\'t knOw +-*-+-*-+ +-*-+-*-+
18 พฤศจิกายน 2548 21:02 น. - comment id 538792
วันไหนเหนื่อยเมื่อยล้าก็อย่าขืน หาความชื่นที่ตนเลิกค้นหา สงบพักสักหน่อยคอยเวลา เร้นชีวิตสักคราบำเพ็ญตน มาร่วมส่งเสริมให้กั้นใจให้ได้สำเร็จค่ะ ...กั้นไว้ๆ
20 พฤศจิกายน 2548 11:44 น. - comment id 539186
อยากให้มีกลอนใหม่ๆมามากกว่านี้
20 พฤศจิกายน 2548 11:47 น. - comment id 539188
กลอนทุเรศมากแต่งออกมาได้ยังงัยไม่มีความคิดหรือไง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
