สำหรับคนไม่มีความที่ทุกข์ สำหรับคนที่มีสุขไม่หวั่นไหว สำหรับคนไม่เคยท้อต่อดวงใจ ยากเข้าใจในความจริงสิ่งที่เป็น แต่สำหรับคนที่ผ่านความรานร้าว ในเรื่องราวคราวเจ็บปวดคอยนวดเฟ้น เป็นอย่างไรเข้าใจความไหวเอน ที่ซ่อนเร้นกร่อนใจไม่ร้างลา ความอ้างว้างว่างเปล่าที่เหงาหงอย การรอคอยปาฏิหาริย์ผ่านปรารถนา การร้องไห้ใจระกำมีน้ำตา การโหยหาวันคืนหวนคร่ำครวญตรม ความรู้สึกลึกลึกตรึกตรองจิต ความพลาดผิดติดในใจในขื่นขม ความท้อแต่แปรเปลี่ยนเป็นระทม ทุกอารมณ์จมกับเหงาเศร้าสุดทน ความเจ็บปวดเหล่านี้ที่ผ่านผัน ใจเดียวกันเท่านั้นไม่สับสน เข้าใจซึ้งถึงความแท้แก่กมล เพราะต่างคนต่างร้าวรานผ่านดวงใจ
17 พฤศจิกายน 2548 07:03 น. - comment id 538188
...เพราะเราเคยผ่านความเจ็บปวด.. ..ที่เฉกเช่นกันมา....
17 พฤศจิกายน 2548 21:12 น. - comment id 538452
มาอ่านกลอนทุกทีหนีไม่พ้นเรื่องเดิม คงจะยกให้เป็นเจ้าชายแห่งความช้ำเป็นแน่ ความเจ็บปวดเป็นบทเรียนเพียรเข้มแข็ง เคยโดนแรงยังยืนอยู่สู้ทนไหว เรื่องเล็กน้อยไม่ปวดเจ็บขี้เล็บไป ยืนหยัดได้สู้ต่อไปทางใหม่มี
18 พฤศจิกายน 2548 08:31 น. - comment id 538542
...มาเยี่ยมคนหัวอกเดียวกันค่ะ.....
18 พฤศจิกายน 2548 20:03 น. - comment id 538768
เหงา...อ้างว้าง ใช่เลย ก้อคึนมันเจออารมณ์ความรู้นี้หลายหนนิ เข้าใจ และซาบซึ้ง กับบทเรียนนี้มากครับ อิอิ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ YoU dOn\'t knOw +-*-+-*-+ +-*-+-*-+